قضیه کارنو
{{#invoke:Sidebar |collapsible
| bodyclass = plainlist
| titlestyle = padding-bottom:0.3em;border-bottom:1px solid #aaa;
| title = ترمودینامیک
| imagestyle = display:block;margin:0.3em 0 0.4em;
| image =
| caption = موتور گرمایی کلاسیک کارنو
| listtitlestyle = background:#ddf;text-align:center;
| expanded =
| list1name = branches | list1title = شاخهها | list1 = الگو:فهرست یکدست
| list2name = laws | list2title = قوانین | list2 = الگو:فهرست یکدست
| list3name = systems | list3title = سامانهها | list3 =
الگو:Sidebar
| list4name = sysprop | list4title = خواص ترمودینامیکی
| list4 =
الگو:Sidebar
| list5name = material | list5title = خواص مواد | list5 =
| list6name = equations | list6title = معادلات | list6 = الگو:فهرست یکدست
| list7name = potentials | list7title = پتانسیلها | list7 = الگو:فهرست یکدست
الگو:پایان فهرست یکدست الگو:فهرست ناگلولهای
| list8name = تاریخچه/فرهنگ | list8title = الگو:Hlist | list8 =
الگو:Sidebar
| list9name = scientists | list9title = دانشمندان | list9 = الگو:فهرست یکدست
- دانیل برنولی
- لودویگ بولتسمان
- نیکلا سعدی کارنو
- بنوآ پل امیل کلاپیرون
- رودلف کلاوزیوس
- کنستانتین کاراتئودوری
- پییر دوهم
- جوسایا ویلارد گیبس
- هرمان فون هلمهولتز
- جیمز جول
- جیمز کلرک ماکسول
- یولیوس روبرت فون مایر
- لارس اونزاگر
- ویلیام جان مککورن رانکین
- جان اسمیتون
- گئورگ اشتال
- بنجامین تامسون
- ویلیام تامسون
- یوهان دیدریک وان در والس
- جان جیمز واترستون
الگو:پایان فهرست یکدست | list10name = Other | list10title = سایر | list10 =
| below =
}} قضیه: کارنوالگو:انگلیسی در سال ۱۸۲۴ و توسط سعدی کارنو ارائه گردید. این قضیه که بیانگر بازده یک چرخه ترمودینامیکی است بیان میدارد که هیچگاه بازده یک چرخه ترمودینامیکی واقعی نمیتواند بیشتر از بازده یک چرخه کارنو که بین همان دو دما کار میکند باشد. از این قضیه میتوان نتیجه گرفت که بازده یک چرخه کارنو که یک چرخه ایدهآل است، همواره بیشترین بازده یک چرخه ترمودینامیکی بین دو دمای معلوم است. در نتیجه رابطه زیر در این شرایط بر قرار است:
در این رابطه TC دمای مطلق منبع سرد، TH دمای مطلق منبع گرم و نشان دهنده بازده است.[۱]