معادله گرونوالد–وینستین

در شیمی فیزیک آلی، معادله گرونوالد–وینستینالگو:به انگلیسی یک رابطه انرژی آزاد خطی بین ثابت‌های سرعت نسبی و قدرت یونش سیستم‌های حلالی مختلف است که اثر حلال را به‌عنوان هسته‌دوست بر بسترهای مختلف توصیف می‌کند. این معادله نخستین بار توسط ارنست گرونوالد و سائول وینستین در سال ۱۹۴۸ ابداع شد که می‌توان آن را به شکل زیر نوشت:

$\log \frac{k_{x,sol}}{k_{x,80\mathrm{\%}\mathrm{E}\mathrm{t}\mathrm{O}\mathrm{H}}}=mY$

که در آن الگو:Mvar و الگو:ریاضی ثابت سرعت حلال‌کافت برای یک ترکیب خاص در سیستم‌های مختلف حلال و در حلال مرجع، ۸۰ درصد اتانول در آب، هستند. پارامتر m پارامتری است که حساسیت سرعت حلال‌کافت را با توجه به Y، میزان قدرت یونش حلال، اندازه‌گیری می‌کند.

همچنین ببینید

• معادله هامت
• رابطه کمی ساختار-فعالیت