معادلات میدان اینشتین

از testwiki
پرش به ناوبری پرش به جستجو
معادلات میدان اینشتین

معادلات میدان اینشتین (EFE) یا معادلات اینشتین، ۱۰ معادله تانسوری هستند که آلبرت اینشتین، نخستین‌بار، ۱۹۱۵، در نسبیت عام برای توصیف مبانی برهم‌کنش‌های گرانشی که در اثر انحنای فضا-زمان از سوی ماده یا انرژی پدید می‌آیند، پیش نهاده‌است. مبنای این معادلات در رد جاذبه نیوتنی این است که عامل جذب جرم سبک‌تر از سوی جرم سنگین‌تر، انحنایی است که آن‌ها در فضا-زمان پدید می‌آورند. چون تانسور ریچیRμν نماد انحنای فضا-زمان و تانسور ضربه-انرژی Tμν نماد ماده (انرژی) در محاسبات تانسوری است، بایستی رابطه خطی میان این دو برقرار باشد، اما چون مشتق هم‌وردای (کواریانت) Tμν صفر است.

bTab=Tab;b=0

مشتق هم‌وردای سوی دیگر تساوی نیز باید صفر باشد، که برایRμν چنین نیست. بنابراین اینشتین برای برطرف کردن این مشکل، ترکیبی از ریچی و اسکالر ریچی R را از راه اتحاد بیانکی بدست آورد که مشتق کواریانت آن صفر است و به آن تانسور اینشتین گفته می‌شود.

Gμν=Rμν12Rgμν,

بنابراین با قرار دادن این عبارت به عنوان نماد انحناء در معادله و با معادله گرانش پواسن، می‌توان ضریب تناسب را به‌دست آورد؛

Gμν=8πGc4Tμν.

اما اینشتین بعدها برای توضیح جهان شتاب‌دار، ثابت کیهانشناسی Λ را نیز در معادله وارد کرد

Gμν+gμνΛ=8πGc4Tμν.

یا مفصل‌تر

Rμν12gμνR+gμνΛ=8πGc4Tμν.

با گنجاندن این معادله در سنجه gμν می‌توان گفت:

RμνgμνΛ=8πGc4(Tμν12Tgμν).

گاهی با در نظر گرفتن G = c = ۱، می‌توان آن را به فرم رایج

Gμν+gμνΛ=8πTμν.

بازنوشت. حل این معادلات در محیط بی‌جرم یا بی‌انرژی (خلاء)، به متریک شوارتزشیلد، و در محیط جرم‌دار (درون‌ستاره‌ای)، به معادله تولمن-اوپنهایمر-ولکوف می‌انجامد.

جستارهای وابسته

منابع

الگو:پانویس

الگو:نسبیت