سیناپس شیمیایی

سیناپس‌های شیمیایی الگو:به انگلیسی، اتصالات زیستی اند که نورون‌ها از طریق آن‌ها پیام‌های خود را به دیگر سلول‌های غیر سیناپسی چون عضلات و غده‌ها می‌رسانند. سیناپس‌های شیمیایی امکان تشکیل مدارهای نورونی در دستگاه عصبی مرکزی را می‌دهند. این نوع سیناپس‌ها برای محاسبات زیستی که زیربنای ادراک و تفکر را تشکیل می‌دهند، جنبه حیاتی دارند. همچنین این سیناپس‌ها امکان اتصال و کنترل بقیه دستگاه‌های بدن را برای دستگاه عصبی فراهم می‌آورد.

در سیناپس شیمیایی، یک نورون، مولکول‌های ناقل عصبی را در فضای کوچکی (شکاف سیناپسی، که در ادامه همین مقاله بحث می‌شود) که مجاور دیگر نورون‌هاست، آزاد می‌کند. ناقلان عصبی در کیسه‌های کوچکی به نام وزیکول‌های سیناپسی قرار داشته و به وسیله برون‌رانی در شکاف سیناپسی آزاد می‌شوند. سپس این موکول‌ها به گیرندگان ناقلان عصبی روی سلول پس-سیناپسی متصل می‌شوند. در نهایت، ناقلان عصبی به‌وسیلهٔ سازوکارهای قدرتمندی چون تجزیه آنزیمی یا بازجذب توسط ناقلان خاصی روی سلول پیش-سیناپسی یا برخی سلول‌های نوروگلیالی، از فضای سیناپسی پاکسازی شده تا بدین وسیله عمل ناقل عصبی خاتمه یابد.

تخمین زده می‌شود که مغز انسان بالغ در حدود $1 0^{14}$ تا $5 \times 1 0^{14}$ (حدود ۱۰۰–۵۰۰ تریلیون) سیناپس داشته باشد.^[۱] هر میلیمتر مکعب از قشر مغز حدوداً شامل یک میلیارد (یعنی $1 0^{9}$ ) سیناپس است.^[۲] تعداد سیناپس‌ها در قشر مخ انسان، به صورت جداگانه $0.15$ کوادریلیون (۱۵۰ تریلیون) تخمین زده شده.^[۳]

کلمه «سیناپس» توسط چارلز شرینگتون در ۱۸۹۷ معرفی شد.^[۴] سیناپس‌های شیمیایی، تنها نوع سیناپس زیستی نیستند. سیناپس‌های دیگری چون سیناپس‌های الکتریکی و ایمنی‌شناختی نیز موجودند. اگر کلمه سیناپس به تنهایی بیاید، اغلب معنای سیناپس شیمیایی می‌دهد.