حساب مالیاوین

از testwiki
نسخهٔ تاریخ ۱۰ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۸ توسط imported>SorenAhmadi
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

حساب مالیاوین نظریه‌ای در نظریه احتمالات است که حساب وردش را از تابع‌های قطعی به فرآیندهای کاتوره‌ای می گستراند. از این روی به آن حساب وردش کاتوره‌ای نیز می توان گفت. این حساب اولین بار توسط پاول مالیویان ارایه شد.

این نظریه که با معادلات دیفرانسیل تصادفی سر و کار دارد، کاربردهایی در جستارهای کنترل بهینه تصادفی و ریاضیات مالی دارد.

انگیزه

کارکردوار F وابسته به فرایند وینر را درنظر بگیرید. اگر این کارکردوار تابع g باشد، متداول است تا وردش آن را (δgF) به یاری رابطه زیر حساب کرد:δgF=1ϵ[F(g+ϵh)F(g)],ϵ0اما این وردش همیشه وجود ندارد، برای همین به حساب وردش دیگری نیاز پیدا می‌شود.

مشتق مالیاوین و قضیه‌های وابسته

مشتق مالیاوین بگونه ای تعریف می شود تا تغییرات را نسبت به فرآیند وینر بسنجد. طبیعی است که برای 0thsdws مشتق مالیاوین برابر با h باشد؛ (در سنجش با مشتق عادی از 0thsds که برابر ht است). بنابراین اگر مشتق مالیاوین نسبت به فرایند وینر در زمان s را با Ds نشان دهیم، از روی تعریف داریم.Ds0Thtdwt=hs𝟙[0,T](s)بنابراین Ds[.] تعییرات یک متغیر کاتوره‌ای را نسبت به فرایند وینر اندازه‌گیری می کند. همچنین توجه کنید که Dswt=Ds0twrdr=1[0,t](s).


مشتق‌گیری زنجیره‌ای: می توان برطبق قاعده زنجیره ای مشتق مالیاوین از کارکردوار وینر F را که در آن

F(W(h1),W(h2),,W(hn)),W(hi)=0Thi,sdws

بصورت زیر داشت:

DsF=i=1nFxiDsW(hi)=i=1nFxihi,s1[0,T](s),(A1)

قضیه انتگرال‌گیری پاره‌ای (قضیه دوگان): برای کارکردوارِ وینر

F=F(0Thsdws)

داریم:

E{F0Tgsdws}=E{DsF,gs},(A2)

که در آن

hs,gs=0thsgsds

.

اثبات:E{DsF,gs}=E{0TDsFgsds}=E{0TFxhsgsds}=E{Fx0Thsgsds}=E{Fx(0Thsdws)}0Thsgsds=(1)E{Fx(0Thsdws)}E{0Thsdws0Tgsdws}=(2)E{F(0Thsdws)0Tgsdws}که برای (1) از قاعده ایزومتری استفاده شد و برای (2) از لم Stein بهره گرفته شد که برپایه آن برای x , y که توزیع گاوسی با میانگین صفر داشته باشند داریم: E{f(x)y}=E{f(x)}E{xy}.


مشتق مالیاوین از فرایند پراکنش (diffusion process):

اگر فرایند پراکنش X=(xt)t[0,T] از معادله دیفرانسیل کاتوره‌ای (SDE) dxt=a(xt,t)dt+b(xt,t)dwt تولید شده باشد. آنگاه داریم:Dsxt=b(xs,s)+stax(xτ,τ)Dsxτdτ+stbx(xτ,τ)Dsxτdwτ,s[0,T],(A3)Dtxt=b(xt,t)که درنتیجه آن به یک SDE وردشی خطی می رسیم. از آنجا که معادله بالا خطی است، حل آن بصورت زیر است:Dsxt=b(xs,s)exp(stbx(xτ,τ)dwτ+st(ax(xτ,τ)12bx(xτ,τ)2)dτ),(A4)اثبات:

از آنجا که Ds[.] حساسیت نسبت به ws را می سنجد، رابطه SDE را بصورت xt=0sa(xτ,τ)dτ+0sb(xτ,τ)dwτfirst term+sta(xτ,τ)dτ+stb(xτ,τ)dwτsecond term باز می نویسیم. حال توجه کنید که مشتق مالیاوین Ds[.] از جمله اول صفر است چون هیچ وابستگی ای به ws ندارد. حال با کاربستِ قاعده زنجیره ای و اینکه Dshtdwt=hs داریم:Dsxt=stax(xτ,τ)Dsxτdτ+stbx(xτ,τ)Dsxτdwτ+b(xs,s)


قضیه ای از آنالیز پریشیدیگی: اگر x یک فرایند پراکنش از

dxt=a(xt,t)dt+b(xt,t)dwt

باشد،

h=(hs)s[0,t]

یک تابع مشتق‌پذیر و

W=(ws)s[0,t]

فرایند وینر، در اینصورت داریم:

1ϵ(xt(W+ϵh)xt(W))Dsxt,hs,asϵ0,(A5)

که در آن

xt(W+ϵh)

پریشیدگی

xt

نسبت به فرایند وینر می باشد.

اثبات: گیریم yt:=1ϵ(xt(W+ϵh)xt(W))، آنگاه داریم xt(W+ϵh)=xt(W)+ϵyt، پس می توان داشت:dyt=1ϵ(dxt(W+ϵh)dxt(W))از طرف دیگر

dxt(W+ϵht)=dxt+ϵdyt=a(xt+ϵyt,t)dt+b(xt+ϵyt,t)d(wt+ϵht)=a(xt+ϵyt,t)dt+b(xt+ϵyt,t)(dwt+ϵhtdt)که می توان نتیجه گرفت:

dyt=1ϵ(dxt(W+ϵh)dxt(W))=1ϵ(ϵaxytdt+ϵbxytdwt+b(xt+ϵyt)htdt)=(axyt+bht)dt+bxytdwt,asϵ0

از طرف دیگر گیریم zt:=Dsxt,hs=0tDsxthsds، در نتیجه داریم: dzt=Dtxth'tdt+0td(Dsxt)hsds=bhtdt+0t(axDsxtdt+bxDsxtdwt)h'sds=bhttdt+axztdt+bxztdwtبنابراین دیده می شود که zt و yt هردو از یک SDE یکسان پیروی می کنند، حال از آنجا که z0=y0=0، پس نتیجه می شود که yt و zt برابرند.

از این قضیه نتیجه می شود که پریشیدن (اختلال) فرایند وینر به فرایند پراکنشی می انجامد که با مشتق مالیاون رابطه دارد.

نتیجه: از روابط (A2) و (A5) می توان نتیجه گرفت که:1ϵ(E{xt(W+ϵ0thtdt)}E{xt(W)})E{xt(W)0thsdws},asϵ0,(A6)نتیجه: از رابطه (A5)، با قرار دادن h's=δ(sr) ،داریم:1ϵ(xt(W+ϵ1[r,T])xt(W))=Drxt,asϵ0که تعریفی دیگر برای مشتق مالیاوین بدست می دهد.


رابطه Clark-Ocone-Haussman: این رابطه در ارتباط با قضیه بازنمود مارتینگل می باشد. بطور ویژه برای کارکردوار وینر

F(0thsdws)

داریم:

F=E{F}+0tE{DsF|s}dws

که در آن

s=σ((wt)t[0,s])

فیلتراسیون طبیعی از فرایند وینر است.

اثبات: از روی بازنمود مارتینگل می دانیم که: F=E{F}+0tmsdws، نیز به یاری رابطه (A2) داریم:E{F0tgsdws}=(1)E{DsF,gs}=E{E{F}0tgsdws}+E{0tmsdws0tgsdws}=(2)0+E{0tmsgsds}که برای (1) از رابطه A2 و برای (2) از قاعده ایزومتری استفاده شد. در نتیجه:0tE{msgs}ds=E{0tDsFgsds}=0tE{E{DsF|s}gsds}(*)و در نتیجه ms=E{DsF|s}. توجه شود که رابطه (*) در بالا، از این جهت بدین صورت نوشته شد که ms باید حتما یک فرایند s-سازگار (adapted-s) باشد. درنتیجه نمی توان نتیجه گرفت که ms=DsF چراکه DsF لزوما سازگار نیست.

ارتباط با قضیه گیرسانوف

فرض کنید تعریف کنیم ϕ(t)=0thsds، آنگاه طبق قضیه گیرسانوف (Girsanov) خواهیم داشت:E{x(W+ϵϕ(t))}=E{x(W)exp(12ϵ20ths2ds+ϵ0thsdws)}آنگاه خواهیم داشت:limϵ01ϵ(E{x(W+ϵϕ(t))}E{x(W)})=E{x(W)0thsdws}در نتیجه با توجه به رابطه (A5) خواهیم داشت:E{Dsxt,hs}=E{x(W)0thsdws}که اثباتی دیگر از رابطه (A2) می باشد.