دوکوتاه‌آخر

الگو:پایه‌های عروضی دوکوتاه‌آخر الگو:انگلیسی نوعی پایه (رکن) سه‌هجایی در شعر است. پایهٔ سه‌هجایی دوکوتاه‌آخر وزن شعر رایج در یونان و روم باستان بود. به دوکوتاه‌آخر، پایهٔ سه‌هجایی ضَرب‌آغاز هم گفته شده‌است.

در این وزن، پایه، مرکب از یک هجای بلند و سپس دو هجای کوتاه متوالی است. (به‌شیوهٔ: —$⌣⌣$)

امروزه در شعر زبان انگلیسی، به پایه‌ای مرکب از یک هجای مؤکد و دو هجای غیرمؤکد، دوکوتاه‌آخر گفته می‌شود.

پایهٔ سه‌هجایی دوکوتاه‌آخر مانند بندهای انگشت است: یک هجای آن بلند و دو هجای پس از آن کوتاه است.

برای نمونه‌ای از وزن دوکوتاه‌آخر می‌توان به مصراع نخست شعر «اِوَنجِلین» (Evangeline) سرودهٔ هنری وادزورث لانگ‌فلو اشاره کرد که در وزن شش‌پایه‌ای دوکوتاه‌آخر سروده شده‌است:

This is the / forest prim- / eval. The / murmuring / pines and the / hem locks,

در این مصراع، پنج پایهٔ اول دوکوتاه‌آخرند و پایهٔ آخر بلندآغاز است. قسمت‌های پررنگ (بولد) در سطر، نمایانگر هجاهای بلند و مؤکد، و قسمت‌های غیرپررنگ نشان‌دهندهٔ هجاهای کوتاه و غیرمؤکد هستند. خط اُریب (/) نیز مرز بین پایه‌ها را نشان می‌دهد.

جستارهای وابسته

• بیت شش‌پایه‌ای دوکوتاه‌آخر

منابع

• Stephen Fry (2006), The Ode Less Travelled: Unlocking the Poet within, Gotham, p. 84, الگو:ISBN