بی‌نهایت (فلسفه)

از testwiki
نسخهٔ تاریخ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۴۴ توسط imported>InternetArchiveBot (Add 1 book for ویکی‌پدیا:تأییدپذیری (20240111)) #IABot (v2.0.9.5) (GreenC bot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

بی‌نهایت (الگو:Lang-en) در فلسفه و الهیات، تحت عناوینی مانند مطلق، خدا و پارادوکس‌های زنون بررسی می‌شود.

برای مثال در فلسفه یونان در آناکسیماندروس، «بی‌کران» منشأ هر آنچه هست است. او شروع یا اولین اصل را یک توده اولیه بی‌پایان و نامحدود در نظر گرفت. در جین متافیزیک و ریاضیات اولین حوزه‌هایی بودند که انواع بی‌نهایت‌ها را تعریف و ترسیم کردند.[۱] ریاضی‌دان گئورگ کانتور بی‌نهایت را در یک چارچوب ریاضی منسجم قرار داد. کانتور که از دور شدن خود از خرد سنتی آگاه بود، بحث تاریخی و فلسفی جامعی از بی‌نهایت ارائه کرد.[۲] در الهیات مسیحی نیز در کار دانس اسکوتوس، طبیعت نامتناهی خدا به‌جای حس نامحدود بودن از نظر کمیت، احساس بی‌قیدی داشتن را القا می‌کند.

دیدگاه‌های فلسفی مدرن

مباحث مدرن در مورد بی‌نهایت اکنون بخشی از نظریه مجموعه‌ها و ریاضیات در نظر گرفته می‌شود. فیلسوفان معاصر ریاضیات درگیر موضوع بی‌نهایت هستند و به‌طور کلی نقش آن را در تمرین ریاضی تصدیق می‌کنند. اما، اگرچه نظریه مجموعه‌ها اکنون به‌طور گسترده پذیرفته شده‌است، اما برخی آن را مورد نقد قرار داده‌اند. ویتگنشتاین (آوریل ۱۸۸۹ وین - آوریل ۱۹۵۱ کمبریج، انگلستان[۳])، تحت تأثیر لویتسن اخبرتوس یان براوئر و تا حدی تحقیق‌پذیری، حمله شدیدی به نظریه مجموعه‌های بدیهی و ایده بی‌نهایت واقعی در «دوره میانی» خود کرد.[۴]الگو:گفتاوردبرخلاف تجربه‌گرایان سنتی، او فکر می‌کرد که بی‌نایت به‌نوعی به تجربه حسی داده می‌شود.الگو:گفتاوردالگو:گفتاورد اما بعضی ها معتقد هستند که بی نهایت بر خلاف تصورات اکثر مردم(بزرگترین یا بیشترین عدد) بیشتر یک مفهوم است تا یک عدد. برای مثال : بی نهایت + 1 = بی نهایت . یا مثلا : بی نهایت × 2 = بی نهایت. در صورتی که اگر متغیر m را در 2 ضرب کنیم حاصل برابر است با 2m اما بی نهایت در هر محاسباتی یا در هر عملی در نهایت هم باز بی نهایت است. پس بی نهایت نه یک عدد است نه یک متغیر. بی نهایت فقط و فقط بی نهایت است.

جستارهای وابسته

پانویس

الگو:پانویس

منابع

الگو:چپ‌چین

الگو:پایان چپ‌چین

پیوند به بیرون

  • توماس تیلور، پایان نامه‌ای در مورد فلسفه ارسطو، در چهار کتاب. که در آن اصول جزمات فیزیکی و متافیزیکی او آشکار می‌شود و با شواهد غیرقابل انکار نشان می‌دهد که فلسفه او از زمان نابودی یونانیان به‌درستی شناخته نشده‌است. ناکافی بودن فلسفه‌ای که فیلسوفان مدرن جایگزین فلسفه ارسطو کرده‌اند نیز نشان داده شده‌است. منتشرشده توسط رابرت ویلکس، لندن 1812

الگو:بی‌نهایتالگو:داده‌های کتابخانه‌ایالگو:موضوع-خرد