دوکوتاهآخر
الگو:پایههای عروضی دوکوتاهآخر الگو:انگلیسی نوعی پایه (رکن) سههجایی در شعر است. پایهٔ سههجایی دوکوتاهآخر وزن شعر رایج در یونان و روم باستان بود. به دوکوتاهآخر، پایهٔ سههجایی ضَربآغاز[۱] هم گفته شدهاست.
در این وزن، پایه، مرکب از یک هجای بلند و سپس دو هجای کوتاه متوالی است. (بهشیوهٔ: —)
امروزه در شعر زبان انگلیسی، به پایهای مرکب از یک هجای مؤکد و دو هجای غیرمؤکد، دوکوتاهآخر گفته میشود.
برای نمونهای از وزن دوکوتاهآخر میتوان به مصراع نخست شعر «اِوَنجِلین» (Evangeline) سرودهٔ هنری وادزورث لانگفلو اشاره کرد که در وزن ششپایهای دوکوتاهآخر سروده شدهاست:
- This is the / forest prim- / eval. The / murmuring / pines and the / hem locks,[۲]
در این مصراع، پنج پایهٔ اول دوکوتاهآخرند و پایهٔ آخر بلندآغاز است. قسمتهای پررنگ (بولد) در سطر، نمایانگر هجاهای بلند و مؤکد، و قسمتهای غیرپررنگ نشاندهندهٔ هجاهای کوتاه و غیرمؤکد هستند. خط اُریب (/) نیز مرز بین پایهها را نشان میدهد.
جستارهای وابسته
منابع
- Stephen Fry (2006), The Ode Less Travelled: Unlocking the Poet within, Gotham, p. 84, الگو:ISBN
- ↑ برابر از: فرهنگ معاصر هزاره، علیمحمد حقشناس و دیگران، تهران: فرهنگ معاصر، چاپ ششم، ۱۳۸۵.
- ↑ معنی مصراع: این است جنگل کهن، با زمزمهٔ کاجها و صنوبرهای شوکران،