نمایش مبدأ برای عملگر دل

[[پرونده:Del.svg|بندانگشتی|عملگر دل با نماد نابلا مشخص می‌شود.|190x190پیکسل]]
'''دل''' {{به انگلیسی|Del}} نمادی در ریاضیات، به‌ویژه [[حساب برداری|ریاضیات برداری]] است و به عنوان یک [[عملگر دیفرانسیلی]] در [[بردار اقلیدسی|بردارها]] به کار می‌رود، دل را معمولاً با [[نماد نابلا]] ('''&nabla;''') نمایش می‌دهند. هرگاه '''عملگر دل'''<ref>{{یادکرد-فرهنگستان
<!-- اطلاعات واژه -->
|واژهٔ مصوب= عملگر دل
|حوزه= ریاضی
| واژهٔ غیرفارسی با حروف فارسی =
| واژهٔ غیرفارسی با حروف زبان اصلی = del operator
|زبان واژهٔ غیرفارسی = انگلیسی
<!-- اطلاعات منبع -->
|دفتر= پنجم
|بخش= لاتین
|تاریخ بازچاپ=
|سرواژه= del operator
}}</ref> {{به انگلیسی|del operator}} را بر یک [[تابع]] [[بعد|یک‌بعدی]] اعمال کنیم، بیانگر [[مشتق]] استاندارد آن تابع مطابق آنچه در [[حساب دیفرانسیل و انتگرال]] تعریف شده‌است خواهد بود. اگر این عملگر بر یک میدان (تابعی که دارای چندین بُعد است) اعمال شود، دل ممکن است بیانگر [[شیو (حسابان)|شیو]] (شدیدترین شیب محلی) یک [[میدان اسکالر]] (یا گاهی [[میدان برداری]] مثلاً در [[معادلات ناویه-استوکس]])، [[دیورژانس]] یک میدان برداری، یا [[تاو (ریاضی)|تاو]] یک میدان برداری باشد. اینکه دل بیانگر کدامیک از این اعمال است بستگی به نوع اعمالش دارد.

به بیان بهتر، دل یک عملگر مشخص نیست، بلکه یک سنت و نماد ریاضی است که می‌تواند بیانگر یکی از سه عملگر بالا باشد و از آن برای ساده‌نویسی [[معادله|معادلات]] ریاضی استفاده می‌شود. نماد دل را می‌توان به صورت یک بردار عملگرهای [[مشتق پاره‌ای]] تفسیر کرد، به این صورت که سه معنی مختلف آن (شیو، دیورژانس و تاو) را می‌توان به ترتیب با [[ضرب (ریاضی)|ضرب]] اسکالرها، [[ضرب داخلی]] و [[ضرب خارجی]] عملگر دل در میدان دانست.

شیو:<math>\operatorname{grad}f = \nabla f</math>

دیورژانس: <math>\operatorname{div}\vec v =  \nabla \cdot \vec v</math>

کرل: <math>\operatorname{curl}\vec v =  \nabla \times \vec v</math>

== تعریف ==
در [[دستگاه مختصات دکارتی]] سه‌بعدیِ '''R'''<sup>3</sup> با مختصات (''x'', ''y''، ''z'') دل در شکل [[مشتق پاره‌ای|مشتقات پاره‌ای]] به صورت زیر ظاهر می‌شود:
:<math>\nabla = \mathbf{\hat{x}} {\partial \over \partial x}  + \mathbf{\hat{y}} {\partial \over \partial y} + \mathbf{\hat{z}} {\partial \over \partial z}</math>
که در آن <math>\{\mathbf{\hat{x}},  \mathbf{\hat{y}},\mathbf{\hat{z}} \} </math> بردارهای یکه در جهت‌های مربوط هستند.

همچنین دل را می‌توان به [[فضای اقلیدسی]] '''R'''<sup>n</sup> تعمیم داد به طوری که در دستگاه مختصات دکارتی با مختصات (''x''<sub>1</sub>، ''x''<sub>2</sub>، …، ''x''<sub>''n''</sub>) دل به صورت زیر خواهد بود:
:<math> \nabla = \sum_{i=1}^n  \hat e_i {\partial \over \partial x_i}</math>
که در آن <math>\{ \hat e_i: 1\leq i\leq n\}</math> استاندارد پایهٔ<ref>[[:en:Standard basis|Standard basis]]</ref> این فضا است. به صورت فشرده‌تر می‌توان این فرمول را با استفاده از [[قرارداد جمع‌زنی اینشتین]] به صورتِ
:<math> \nabla = \hat e_i \,\partial_i</math>
نوشت. دل را می‌توان در دیگر دستگاه‌های مختصات (برای نمونه دستگاه‌های مختصات استوانه‌ای و کروی) نیز بیان کرد.

== کاربردها در نمادگذاری ==
دل در بسیاری از عبارت‌های ریاضی برای ساده و کوتاه‌نویسی استفاده می‌شود. کاربردهای اصلی آن در نوشتن [[شیو (حسابان)|گرادیان]]، [[دیورژانس]]، [[تاو (ریاضی)|تاو]]، [[مشتق جهت‌دار]] و [[عملگر لاپلاس]] است.

=== گرادیان ===
به مشتق برداری یک [[میدان نرده‌ای]] <math>f</math>، گرادیان یا شیو گویند و این گونه نمایش داده می‌شود:

<math>\operatorname{grad}f = {\partial f \over \partial x} \vec e_x + {\partial f \over \partial y} \vec e_y + {\partial f \over \partial z} \vec e_z=\nabla f</math>

که همیشه در جهت بزرگترین افزایش در <math>f</math> بوده و اندازهٔ آن برابر آهنگ افزایش در آن نقطه می‌باشد (درست همانند مشتق‌های معمولی)

اهمیت این کوتاه‌نویسی در این است که قاعدهٔ گرادیان ضرب دو میدان برداری همانند مشتق یک بعدی است.

<math>\nabla(f g) = f \nabla g + g \nabla f</math>

هر چند که قاعدهٔ گرادیان ضرب نقطه‌ای دو میدان برداری به این آسانی نیست و به صورت

<math>\nabla (\vec u \cdot \vec v) = (\vec u \cdot \nabla) \vec v + (\vec v \cdot \nabla) \vec u + \vec u \times (\nabla \times \vec v) + \vec v \times (\nabla \times \vec u)</math>

=== واگرایی یا دیورژانس ===
واگرایی یک میدان برداری <math> \vec v(x, y, z) = v_x \vec e_x  + v_y \vec e_y + v_z \vec e_z </math> یک تابع اسکالر است که بدین صورت نمایش داده می‌شود:

<math>\operatorname{div}\vec v = {\partial v_x \over \partial x} + {\partial v_y \over \partial y} + {\partial v_z \over \partial z} = \nabla \cdot \vec v </math>

واگرایی را تقریباً می‌توان افزایش در اندازهٔ یک میدان برداری در جهت آن دانست ولی به‌طور دقیق‌تر اندازهٔ گرایش (میل) یک میدان برداری به همگرایی یا واگرایی در یک نقطهٔ است.

جایی که میدان برداری دیورژانس مثبتی دارد نمایانگر یک چشمه است.

و جایی که میدان برداری واگرایی منفی دارد نمایانگر وجود یک چاه در آن نقطه است.

اهمیت به‌کارگیری نشانهٔ دل را در ادامه می‌بینم:

<math>\nabla \cdot (f \vec v) = f (\nabla \cdot \vec v) + \vec v \cdot (\nabla f)</math>

البته رابطهٔ ضرب برداری به نظر کمی غیر منطقی می‌آید اما این به خاطر جابه‌جا پذیر نبودن این ضرب است.

<math>\nabla \cdot (\vec u \times \vec v) = \vec v \cdot (\nabla \times \vec u) - \vec u \cdot (\nabla \times \vec v)</math>

=== تاو یا کرل ===
تاو یک میدان برداری به صورت <math>\vec v(x, y, z) = v_x\vec e_x  + v_y\vec e_y + v_z\vec e_z</math> یک تابع برداری است که اینگونه نمایش داده می‌شود:

<math>\operatorname{curl}\vec v = \left( {\partial v_z \over \partial y} - {\partial v_y \over \partial z} \right) \vec e_x + \left( {\partial v_x \over \partial z} - {\partial v_z \over \partial x} \right) \vec e_y + \left( {\partial v_y \over \partial x} - {\partial v_x \over \partial y} \right) \vec e_z = \nabla \times \vec v</math>

تاو یک میدان برداری برابر است با گشتاور یک چرخ‌دندهٔ کوچک که مرکزش در آن نقطه باشد یعنی چنانچه یک چرخ‌دندهٔ کوچک را در نقطه‌ای از این میدان بگذاریم و بچرخد میدان ما در آن نقطه دارای تاو است که چنانچه این چرخش ساعت‌گرد باشد تاو مثبت و اگر پادساعت‌گرد باشد تاو منفی است.

بدیهی است میدانی که در آن چرخش وجود نداشته باشد تاو صفر دارد.

تاو یک میدان برداری را می‌توان با شبه‌دترمینان زیر نمایش داد:

<math>\nabla \times \vec v = \left|\begin{matrix} \vec e_x & \vec e_y & \vec e_z \\[2pt] {\frac{\partial}{\partial x}} & {\frac{\partial}{\partial y}} & {\frac{\partial}{\partial z}} \\[2pt] v_x & v_y & v_z \end{matrix}\right|</math>

و اما دوباره شگفتی نمادگذاری دل را در قاعدهٔ تاو ضرب:

<math>\nabla \times (f \vec v) = (\nabla f) \times \vec v + f (\nabla \times \vec v)</math>

هرچند شوربختانه تاو ضرب بردارها چهرهٔ ساده‌ای ندارد

<math>\nabla \times (\vec u \times \vec v) = \vec u \, (\nabla \cdot \vec v) - \vec v \, (\nabla \cdot \vec u) + (\vec v \cdot \nabla) \, \vec u - (\vec u \cdot \nabla) \, \vec v</math>

=== مشتق جهتی ===
مشتق جهتی یک میدان اسکالر مانند <math>f(x,y,z)</math> در جهت<math>\vec a(x,y,z) = a_x \vec e_x + a_y \vec e_y + a_z \vec e_z </math> اینگونه بیان می‌شود:

<math>\vec a\cdot\operatorname{grad}f = a_x {\partial f \over \partial x} + a_y {\partial f \over \partial y} + a_z {\partial f \over \partial z} = \vec a \cdot (\nabla f) </math>

که آهنگ تغییر میدان <math>f</math>در جهت <math>\vec a</math> را نشان می‌دهد.

=== لاپلاسی ===
[[عملگر لاپلاس|عملگر لاپلاسی]] یک عملگر اسکالر است که به هر دو میدان اسکالر و برداری می‌تواند اثر کند. در مختصات برداری این عملگر به صورت:

<math>\Delta = {\partial^2 \over \partial x^2} + {\partial^2 \over \partial y^2} + {\partial^2 \over \partial z^2} = \nabla \cdot \nabla = \nabla^2</math>

لاپلاسی در همه جای ریاضی فیزیک نوین دیده می‌شود، برای نمونه در [[معادله لاپلاس|معادلهٔ لاپلاس]]، [[معادله پواسن|معادلهٔ پواسون]]، [[معادله گرما|معادلهٔ گرما]]، [[معادله موج|معادلهٔ موج]] و همچنین در [[معادله شرودینگر|معادلهٔ شرودینگر]].

جستارهای وابسته
* [[معادلات ماکسول]]
* [[معادلات ناویه-استوکس]]

== منابع ==
{{پانویس}}
* Wikipedia contributors, "Del," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Del&oldid=520061010 (accessed November 14، ۲۰۱۲).

[[رده:حساب برداری]]
[[رده:حسابان]]
[[رده:عملگرهای دیفرانسیلی]]
[[رده:نشانه‌گذاری ریاضی]]