نمایش مبدأ برای جوسایا ویلارد گیبس

{{جدول اطلاعات دانشمند
|نام               = جوسایا ویلارد گیبس
|تصویر             = Willard Gibbs.jpg|200px
|عرض تصویر         =
|زیرنویس           =
|تاریخ تولد        = ۱۱ فوریه ۱۸۳۹
|زادگاه            = [[نیوهیون، کانتیکت]]
|تاریخ مرگ         = ۲۸ آوریل ۱۹۰۳
|محل مرگ           = [[نیوهیون، کانتیکت]]
|محل زندگی         =
|شهروند            =
|ملیت              = {{flagicon|USA}} [[آمریکایی‌ها|آمریکایی]]
|تبار              =
|رشته فعالیت       = [[ریاضیات]]، [[شیمی‌فیزیک]]
|محل کار           =
|فارغ‌التحصیل       = [[دانشگاه ییل]]
|بنیادگذار        = [[دانشگاه ییل]]
|استاد راهنما      =
| دانشجویان دکتری = |دلیل شهرت         = [[شیمی‌فیزیک]]{{سخ}}[[مکانیک آماری]]{{سخ}}[[ترمودینامیک شیمیایی]]{{سخ}}[[پتانسیل شیمیایی]]{{سخ}}[[ضرب خارجی]]{{سخ}}[[قانون فازی گیبس]]{{سخ}}[[فضای فاز]]{{سخ}}[[هنگرد آماری]]{{سخ}}[[حساب برداری]]{{سخ}}[[آنتروپی]] (فرمول آنتروپی گیبس){{سخ}}[[انرژی آزاد گیبس]]{{سخ}}[[سطح ترمودینامیکی ماکسول]]{{سخ}}[[اثر مارانگونی]] (گیبس-مارانگونی){{سخ}}[[پدیده گیبس]]{{سخ}}
|تأثیرات           =
|جوایز             = [[مدال کاپلی]] (۱۹۰۱)
|دین               =
|پانویس            =
|امضا              =
}}

'''جوسایا ویلارد گیبس''' (۱۱ فوریه ۱۸۳۹–۲۸ آوریل ۱۹۰۳) دانشمند آمریکایی بود که پژوهشهای فراوانی در زمینه‌های [[شیمی]]، [[فیزیک]] و [[ریاضیات|ریاضی]] انجام داد. پژوهشهای وی در زمینه [[ترمودینامیک]] تأثیر به‌سزایی در تبدیل [[شیمی فیزیک]] به یک علم دقیق استنتاجی داشت. او به‌همراه [[جیمز کلرک ماکسول]] و [[لودویگ بولتزمان]]، [[مکانیک آماری]] را پایه‌ریزی کرد، که [[قوانین ترمودینامیک]] را به عنوان پیامدهای [[گروه آماری]] ذرات معرفی نمود. گیبس، هم‌چنین روی [[معادلات ماکسول]] نیز کارکرد تا مشکلات [[نورشناسی فیزیکی]] را حل کند. او به‌عنوان [[ریاضی‌دان]]، [[حساب برداری]] را ابداع کرد. (این فرایند به‌صورت مستقل از محقق انگلیسی [[الیور هویساید]] که هم‌زمان بر روی این پروژه کار می‌کرد، انجام‌شد).

در سال ۱۸۶۳، [[دانشگاه ییل]] [[پی‌اچ‌دی]] در زمینه [[مهندسی]] را به گیبس به‌عنوان نخستین آمریکایی اهدا کرد. پس‌از۳سال [[اقامت موقت]] در اروپا، گیبس به فعالیت خود در [[دانشگاه ییل]] ادامه داد، و از سال ۱۸۷۱ تا زمان مرگش به تدریس [[فیزیک ریاضی]] پرداخت. او به‌عنوان نخستین محقق نظری در آمریکا شناخته‌شد که به شهرت جهانی دست‌یافت، و توسط [[آلبرت اینشتین]]، «مغز متفکر تاریخ آمریکا» لقب گرفت.<ref name="APS">{{cite web |url=http://www.aps.org/programs/outreach/history/historicsites/gibbs.cfm |title=J. Willard Gibbs |author= |date= |work=Physics History |publisher=American Physical Society |accessdate=16 Jun 2012 |archive-date=۵ ژوئیه ۲۰۰۸ |archive-url=https://web.archive.org/web/20080705151510/http://www.aps.org/programs/outreach/history/historicsites/gibbs.cfm |url-status=dead }}</ref> درسال۱۹۰۱، گیبس، «به دلیل خدماتش به فیزیک ریاضی»،<ref name="APS"/> به بزرگ‌ترین افتخار علمی در سطح بین‌المللی، یعنی [[مدال کاپلی]] از [[انجمن سلطنتی]] لندن دست‌یافت.<ref name="Copley">{{cite web |url=http://royalsociety.org/awards/copley-medal/ |title=Copley Medal |author= |date= |work=Premier Awards |publisher=Royal Society |accessdate=16 Jun 2012}}</ref>

مفسران و زندگی‌نامه‌نویسان، از تضاد مابین زندگی آرام و منزویانه وی در نیوانگلند اواخر قرن و تأثیرات هنگفت ایده‌های وی در سطح جهانی سخن رانده‌اند. اگرچه که بیشتر آثارش به صورت تئوری هستند، ارزش کاربردی کارهای گیبس، در پیشرفت‌های بارز صنعت شیمی در نیمه اول قرن بیستم مشاهده می‌شود. [[رابرت میلیکان]] بیان می‌کند که گیبس همان کاری را برای [[مکانیک آماری]] و [[ترمودینامیک]] انجام داد که، [[لاپلاس]] برای [[مکانیک سماوی|مکانیک سماوی‌]]، و [[ماکسول]] برای الکترودینامیک انجام‌دادند، و زمینه تخصصی خود را از نظر ساختار نظری تکمیل نمود.<ref name="Millikan">{{cite journal | last=Millikan |first=Robert A. |authorlink=Robert Andrews Millikan |year=1938 |title=Biographical Memoir of Albert Abraham Michelson, 1852–1931 |journal=Biographical Memoirs of the National Academy of Sciences of the United States of America |volume=19 |issue=4 |pages=121–146| url=http://www.nasonline.org/publications/biographical-memoirs/memoir-pdfs/michelson-a-a.pdf}}</ref>

== زندگی ==
=== پیشینهٔ خانوادگی ===
گیبس وابسته به خاندانِ سنتیِ [[یانکی]] بود که از قرن ۱۷ام به بعد روحانیون و دانشگاهیان ممتاز و برجسته آمریکا از این نسل بودند. او چهارمین فرزند خانواده و تنها پسر جوسایا ویلارد گیبس و همسرش ماری آنا و اسم اصلیش وان کلو بود. از طرف خانواده پدری از نوادگان [[ساموئل ویلارد]]، که ازسال۱۷۰۱ تا سال۱۷۰۷ [[رئیس دانشگاه هاروارد]] بود، می‌باشد؛ و از طرف مادری یکی از نوادگانش است. [[جاناتان دیکنسون]]، نخستین [[رئیس دانشگاه]] نیوجرسی (که بعدها تبدیل به [[دانشگاه پرینستون]] شد) نام خانوادگی گیبس را به او داد، که او نیز از این نام برای بیشتر اعضای خانواده‌اش استفاده کرد. این نام از جدشان، جوسایا ویلارد که درقرن۱۸ وزیر [[ایالت ماساچوست]] بود به آنان ارث رسیده‌بود.<ref name="Bumstead">Bumstead 1928</ref>

خانواده و هم‌دانشگاهیان گیبس او را با نام «جوسایا» می‌شناختند، درحالی که پسرش «ویلیارد» نامیده می‌شد.<ref>Cropper 2001, p. 121</ref> جوسایا گیبس زبان‌شناس و متخصص الهیات بود، از سال ۱۸۲۴ تا زمان مرگش درسال۱۸۶۱ در [[دانشکده الهیات دانشگاه ییل]] به تدریس الهیات مشغول‌بود. امروزه بیشتر از او با عنوان [[طرفدار الغای برده‌داری]] یاد می‌شود، چراکه نقش مترجم را به هنگام رسیدن کشتی [[آمیستاد]] بر عهده داشت، و آنان را به هنگام شهادت در [[دادگاه]] یاری می‌کرد تا انقلابشان را علیه برده داری به ثمر برسانند.<ref>{{cite web |url=http://law2.umkc.edu/faculty/projects/ftrials/amistad/AMI_BGIB.HTM |title=Biography of Prof. Josiah Gibbs |last=Linder |first=Douglas |date= |work=Famous American Trials: Amistad Trial |publisher=University of Missouri-Kansas City School of Law |accessdate=16 Jun 2012 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20130104191333/http://law2.umkc.edu/faculty/projects/ftrials/amistad/AMI_BGIB.HTM |archivedate=۴ ژانویه ۲۰۱۳ |dead-url=yes }}</ref>

=== دوران نوجوانی و جوانی ===
[[پرونده:JWGibbs-student.jpg|بندانگشتی|ویلارد گیبس به هنگام تحصیل، در حدود سال۱۸۵۵]]

ویلارد گیبس در [[مدرسه هاپکینس]] درس خوانده و در سال ۱۸۵۴ درسن۱۵سالگی وارد [[کالج ییل]] شد. او در سال ۱۸۵۸با معدل بالا فارغ‌التحصیل شده، و به خاطر نبوغش در [[ریاضیات]] و [[زبان لاتین|لاتین]] بارها تشویق شده بود.<ref name="MacTutor">{{cite web | url = http://www-groups.dcs.st-and.ac.uk/history/Biographies/Gibbs.html | title = Josiah Willard Gibbs | last1 = O'Connor | first1 = John J. | last2 = Robertson | first2 = Edmund F. | year = 1997 | work = The MacTutor History of Mathematics archive | publisher = University of St Andrews, Scotland. School of Mathematics and Statistics | accessdate = 16 Jun 2012 | archive-date = ۳۰ اكتبر ۲۰۱۴ | archive-url = https://web.archive.org/web/20141030174241/http://www-groups.dcs.st-and.ac.uk/history/Biographies/Gibbs.html | url-status = dead }}</ref> او چند سال به‌صورت فارغ‌التحصیل در [[مدرسه علمی شفیلد]] باقی‌ماند. در سن ۱۹ سالگی، پس از فارغ‌التحصیلی از کالج، گیبس به آکادمی کنتیکت علوم و هنر ملحق‌شد، موسسه‌ای که بیشتر اعضایش از استادان دانشگاه ییل بودند.<ref name="Rukeyser-CTAcademy">Rukeyser 1988, p. 104</ref>

تعدادی کمی از پرونده‌ها از آن دوره باقی‌مانده، و بازسازی آثار و کارهای اولیه گیبس سخت به نظر می‌رسد.<ref name="Wheeler-college">Wheeler 1998, pp. &nbsp;23–24</ref> از دیدگاه زندگی‌نامه نویسان، مربی و قهرمان گیبس چه در ییل و چه در آکادمی کنتیکت، به احتمال فراوان، ستاره‌شناس و ریاضی‌دان [[هوبرت آنسون نیوتون]] بود، که نقشی پیشرو در مطالعات [[شهاب‌وار]] را بر عهده داشت، و دوست مادام‌العمر و محرم اسرار گیبس بود.<ref name="Rukeyser-CTAcademy"/><ref name="Wheeler-college"/> پس از مرگ پدرش در سال ۱۸۶۱، گیبس به اندازه‌ای از پدرش ارث برد که از لحاظ مالی، بی‌نیاز شد.<ref name="Rukeyser-inheritance">Rukeyser 1998, pp. &nbsp;120, 142</ref>

مشکلات مکرر [[ریوی]] به سراغ گیبس جوان آمد و پزشکان را به این فکر انداخت که احتمالاً او نیز به بیماری [[سل]] مبتلا گشته، چرا که این بیماری مادرش را نیز از پا درآورده‌بود.<ref name="Wheeler-college"/> او همچنین از بیماری [[آستیگماتیسم]] رنج می‌برد، که در آن زمان علم [[چشم‌پزشکی]] از درمان این بیماری اطلاع چندانی نداشند، باید خود را معاینه کرده و به تشخیص خودش از لنز استفاده می‌کرد.<ref name="Wheeler-astigmatism">Wheeler 1998, pp. &nbsp;30–31</ref><ref name="Rukeyser-astigmatism">Rukeyser 1988, p. 143</ref> بعدها او از [[عینک]] برای خواندن و کارهای مرتبط استفاده می‌کرد،<ref name="Wheeler-astigmatism"/> وضع جسمانی حساس گیبس و بینایی ضعیفش او را از پیوستن داوطلبانه به [[جنگ داخلی آمریکا]] بین سال‌های ۱۸۶۱–۱۸۶۵ بازداشت.<ref name="Wheeler-war">Wheeler 1998, p. 30</ref> او به [[خدمت سربازی]] نرفت و در مدت جنگ در ییل باقی‌ماند.<ref name="Rukeyser-war">Rukeyser 1998, p. 134</ref>
[[پرونده:JWGibbs-tutor.jpg|بندانگشتی|گیبس در زمان تدریس در ییل<ref>Wheeler 1998, p. 44</ref>]]

درسال۱۸۶۳ گیبس، نخستین [[پی‌اچ‌دی]] مهندسی در آمریکا را به دست آورد، این دکترا به سبب مقاله وی باعنوان «شکل دندانه چرخ‌ها در خار چرخ‌دنده خودرو» بود که در آن او از تکنیک‌های هندسی برای طراحی بهینه [[چرخ‌دنده]]‌ها استفاده کرده بود.<ref name="Wheeler-PhD">Wheeler 1998, p. 32</ref> هم‌چنین این پنجمین پی‌اچ‌دی اعطاشده در ایالات متحده‌بود.<ref name="Wheeler-PhD"/> او پس‌از فارغ‌التحصیلی به‌مدت سه سال در کالج به تدریس مشغول‌شد. در دو سال اول، او به تدریس لاتین پرداخت و در سال سوم به تدریس «فلسفه طبیعی» (همچون فیزیک) مشغول‌شد.<ref name="Bumstead"/> درسال۱۸۶۶ طرح [[ترمز قطار]] را [[ثبت اختراع]] نمود<ref>US Patent No. 53,971, "Car Brake", Apr. 17, 1866. See ''The Early Work of Willard Gibbs in Applied Mechanics'', (New York: Henry Schuman, 1947), pp. &nbsp;51–62.</ref> و پیش از آکادمی کنتیکت مقاله‌ای باعنوان «مقدار مناسب واحد طول» ارائه کرد که در آن طرحی برای توجیه منطقی سیستم اندازه‌گیری مورد استفاده در مکانیک پیشنهاد نمود.<ref name="Units">Wheeler 1998, appendix II</ref>

پس‌از پایان دوره تدریس، گیبس به همراه خواهرانش به اروپا سفر کرد. آنان زمستان ۶۷–۱۸۶۶ را در پاریس گذراندند، و گیبس در [[دانشگاه سوربون پاریس]] و [[کلژ دوفرانس]] در چندین سخنرانی حضور یافت، که در آن دانشمندان برجسته ریاضی همچون [[جوزف لیوویل]] و [[میشل شال]] مقاله‌های خود را ارائه می‌کردند.<ref>Wheeler 1998, p. 40</ref> پس‌از به‌عهده‌گرفتن نظام تنبیهی تدریس، او دچار سرماخوردگی شدیدی شد، و دکترش از بیم بیماری سل، به او توصیه‌کرد تا در [[ریوریای فرانسه]]، جایی که او و خواهرانش چندین ماه را درآنجا سپری کرده بودند و او دوران بهبودیش را درآنجا گذرانده بود، به استراحت بپردازد.<ref>Wheeler 1998, p. 41</ref>

او پس از نقل مکان به [[برلین]] در سخنرانی‌هایی که توسط ریاضی‌دانانی چون [[کارل وایرشتراس]] و [[لئوپولد کرونکر]] و شیمی‌دان [[هاینریش گوستاو ماگنوس]] برگزار می‌شد، حضور یافت.<ref>Wheeler 1998, p. 42</ref> در آگوست ۱۸۶۷، ژولیا، خواهر گیبس، در برلین با آدیسون وان نام که در ییل همکلاسی گیبس بود، ازدواج کرد. آن دو پس از ازدواج، گیبس و خواهر دیگرش آنا را در آلمان رها کرده و به نیوهاون بازگشتند.<ref>Rukeyser 1988, p. 151</ref> در [[دانشگاه هایدلبرگ]] با کارهای فیزیک‌دانان [[گوستاو کیرشهف]] و [[هرمان فون هلمهولتز]] و شیمی‌دان [[روبرت بونزن]] آشنا شد. در همان زمان، آکادمی آلمان در [[علوم طبیعی]] علی‌الخصوص شیمی و [[ترمودینامیک]] پیشرو شد.<ref>Rukeyser 1988, pp. &nbsp;158–161</ref>

در ژوئن سال۱۸۶۹، گیبس به ییل بازگشت و به‌طور مختصری به تدریس [[زبان فرانسوی|زبان فرانسه]] به دانشجویان مهندسی پرداخت.<ref name="Klein-proceedings">{{cite book | chapter = The Physics of J. Willard Gibbs in His Time | last = Klein | first = Martin J. | title = Proceedings of the Gibbs Symposium | year = 1990 |pages = 1–22}}</ref> در این زمان بود که، او بر روی آخرین اختراع خود در زمینه مهندسی مکانیک، یعنی طرح جدید [[گاورنر]] [[موتور بخار]] کار می‌کرد.<ref name="Mayr">{{cite journal | last = Mayr | first = Otto | author-link= Otto Mayr | year = 1971 | title = Victorian Physicists and Speed Regulation: An Encounter between Science and Technology | journal = Notes and Records of the Royal Society of London | volume = 26 | issue = 2 | pages = 205–228 | publisher = | jstor = 531164 | doi = 10.1098/rsnr.1971.0019| url = | accessdate =}}</ref><ref>Wheeler 1998, pp. &nbsp;54–55</ref> درسال۱۸۷۱ او به‌نخستین عنوان پروفسوری در ایالات‌متحده دست‌یافت و به سمت پروفسور فیزیک ریاضی در ییل منسوب شد. گیبس که ازلحاظ مالی بی‌نیاز بود، به صورت انحصاری و بدون پرداخت دستمزد برای تدریس دانشجویان فارغ‌التحصیل استخدام‌شد.<ref name="Rukeyser-professor">Rukeyser 1988, pp. &nbsp;181–182</ref> تدریس بدون حقوق در دانشگاه‌های آلمان مرسوم بود، و سیستم تدریس آموزشی ییل، از آنان الگوبرداری شد.<ref name="Wheeler-professor">Wheeler 1998, pp. &nbsp;57–59</ref>

=== میانسالی ===
[[پرونده:Maxwell's letters plate IV.jpg|بندانگشتی|طرح خط دما و فشار ماکسول، به هدف آماده‌سازی برای ساختن مدل جامد خود براساس تعریف گیبس از سطح ترمودینامیکی برای آب (به [[سطح ترمودینامیک ماکسول]] رجوع کنید)]]

گیبس نخستین کتاب خود را در سال ۱۸۷۳ و در سن غیرمنتظره ۳۴ سالگی منتشر کرد.<ref name="MacTutor"/> مقالات وی در نمایش هندسی مقادیر ترمودینامیکی در معاملات آکادمی کنتیکت ظاهر شدند. این مقاله برای خوانندگان اندکی قابل‌فهم بود، ولی او چاپ مجدد اثرش را به همراه روزنامه‌نگاران اروپایی گسترش داد و جواب‌های مشتاقانه‌ای از [[جیمز کلرک ماکسول]] در [[دانشگاه کمبریج]] دریافت نمود. ماکسول هم‌چنین با دستان خودش، مدل خاک‌رس ساختار گیبس را به‌وجود آورد. سپس سه قالب گچی از مدل خود را ایجاد کرده و یکی از آنان را به گیبس فرستاد. این قالب هم‌اکنون نیز در دپارتمان فیزیک ییل درمعرض دید عموم قراردارد.<ref>{{cite web |url=http://www.sv.vt.edu/classes/ESM4714/methods/Gibbs.html |title=Thermodynamic Case Study: Gibbs' Thermodynamic Graphical Method |last=Kriz |first=Ronald D. |year=2007 |work= |publisher=Virginia Tech, Dept. of Engineering Science and Mechanics |accessdate=16 Jun 2012 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20140201163858/http://www.sv.vt.edu/classes/ESM4714/methods/Gibbs.html |archivedate=۱ فوریه ۲۰۱۴ |dead-url=yes}}</ref>

ماکسول هم‌چنین بخشی به کتاب بعدی گیبس یعنی تئوری گرما اضافه کرد که در سال ۱۸۷۵به چاپ رسید. او کارایی روش گرافیکی گیبس در مقاله‌ای که برای [[جامعه شیمی]] لندن نوشته‌بود تشریح کرد و درمقاله «نمودارها» ی خود بیان داشت که او آن را برای [[دانشنامه بریتانیکا]] نوشته‌است.<ref>Rukeyser 1988, p. 201</ref> چشم‌انداز همکاری بین او و گیبس با مرگ زودهنگام ماکسول درسن۴۸سالگی درسال۱۸۷۹ از هم گسست. بعدها لطیفه‌ای در نیوهاون گسترش یافت که" تنها یک مرد بود که آثار گیبس را درک می‌کرد. آن‌مرد ماکسول بود و اکنون مرده‌است. "<ref>Rukeyser 1988, p. 251</ref>

بعدها گیبس آنالیز ترمودینامیک خود را به سیستم‌های شیمیایی چندمرحله‌ای گسترش داد (برای مثال، سیستم‌های تشکیل‌یافته از چند ماده) و انواع برنامه‌های کاربردی را بر روی بتن درنظر گرفت. او این تحقیق را در مقاله‌اش، «[[در تعادلی از مواد ناهمگن]]» نامید و توسط آکادمی کنتیکت در دوبخش انتشاریافته و به ترتیب در سال‌های ۱۸۷۵و۱۸۷۸ توزیع‌شد. این اثر، که تقریباً ۳۰۰ صفحه و به‌طور دقیق ۷۰۰ معادله ریاضی را دربرداشت<ref name="Cropper-monograph">Cropper 2001, p. 109</ref> با نقل قولی از [[رودلف کلاوزیوس]] که بعدها [[قوانین ترمودینامیک]] اول و دوم نامیده‌شد آغاز می‌شود: «[[انرژی]] جهان ثابت است. [[آنتروپی]] جهان به سمت ماکسیمم تمایل دارد.»<ref>Quoted in Rukeyser 1988, p. 233</ref>

گیبس در مقاله خود با دقت و به صورت استادانه تکنیک‌های ترمودینامیکی خود را در تفسیر پدیده‌های فیزیکی و شیمیایی به کار برد و آنچه را که قبلاً توده‌ای از حقایق و مشاهدات بوده توضیح داد.<ref name="Wheeler-thermodynamics">Wheeler 1998, ch. V</ref> این اثر با عنوان «[[اصول ریاضی فلسفه طبیعی]] ترمودینامیک» و اثری با «دامنه عملاً نامحدود» توصیف شده‌است.<ref name="Cropper-monograph"/> [[ویلهلم اوستوالد]] که مقاله گیبس را به آلمانی ترجمه کرد، گیبس را «پدر انرژی شیمیایی» نامید.<ref name="Britannica-1911">{{Cite EB1911|wstitle=Gibbs, Josiah Willard}}</ref> با توجه به نظر منتقدان امروزی،

{{quote|انتشار این اثر در سطح جهانی به‌عنوان مهم‌ترین رویداد تاریخ شیمی شناخته‌می‌شود… علی‌رغم اینکه شناخته‌شدن این اثر چندین‌سال طول‌کشید، و دلیل آن شکل ریاضی پیچیده و فرایندهای استنتاجی دقیق آن بود که حتی فهم آن برای دانشجویان شیمی خودش نیز سخت بود.|جی.جی. اوکانر و ای.اف. رابرتسون، 1997<ref name="MacTutor"/>}}

گیبس تا سال۱۸۸۰ بدون دریافت دستمزد فعالیت می‌کرد، تا اینکه [[دانشگاه جانز هاپکینز]] در [[بالتیمور]] به او دستمزد سالیانه ۳۰۰۰ دلار را پیشنهاد کرد. در پاسخ، ییل به او دستمزد سالانه ۲۰۰۰دلار را پیشنهاد نمود، که راضی به قبول این پیشنهاد شد.<ref>Wheeler 1998, p. 91</ref>

=== اواخر عمر ===
[[پرونده:SloaneLab.jpg|بندانگشتی|آزمایشگاه فیزیک اسلون ییل، که در فاصله سال‌های ۱۸۸۲ تا۱۹۳۱ در مکان کنونی [[کالج جاناتان ادوارد]] قرار داشت. دفتر گیبس در طبقه دوم و در سمت راست برج در تصویر قرار داشت.<ref>Wheeler 1998, p. 86</ref>]]

از سال ۱۸۸۰تا ۱۸۸۴، گیبس بر روی [[جبر بیرونی]] از [[هرمان گراسمان]] و تبدیل آن به [[حساب برداری]] کار می‌کرد تا استفاده از آن را برای فیزیک‌دانان آسان سازد. گیبس بادرنظرداشتن این موضوع، [[ضرب داخلی]] و [[ضرب خارجی]] را از هم جدا کرد و بحث [[دوتایی]] را مطرح ساخت. این طرح به‌صورت مستقل توسط چند فرد دیگر نیز پیگیری می‌شد و به‌صورت هم‌زمان با گیبس [[الیور هویساید]] ریاضی فیزیک‌دان انگلیسی نیز بر روی این طرح کار می‌کرد. گیبس به دنبال این بود تا دیگر فیزیک‌دانان را متقاعد سازد تا روش برداری را بر روش حساب [[چهارگان]] [[ویلیام همیلتون]] تطبیق دهد، و بعدها این روش توسط دانشمندان انگلیسی نیز استفاده شد. این موضوع سبب مشاجره بین او و [[پیتر تیت]] و دیگران در صفحات مجله [[نیچر]] گشت.<ref name="Bumstead"/>

مقاله گیبس در ارتباط با حساب برداری درابتدا فقط برای استفاده دانش‌آموزانش در بین سال‌های ۱۸۸۱و۱۸۸۴ منتشر می‌شد، ولی بعدها توسط [[ادوین بیدول ویلسون]] به کتابی با عنوان [[آنالیز برداری]] انتقال یافته و در سال ۱۹۰۱ منتشرشد.<ref name="Bumstead"/> این کتاب به گسترش نماد [[عملگر دل]] که امروزه در [[الکترودینامیک]] و [[مکانیک شاره‌ها]] کاربرد دارد، کمک کرد. او در دیگر آثار ریاضی خود، [[پدیده گیبس]] را در تئوری [[سری فوریه]] بازیابی نمود (که تا آن زمان برای او و دیگر محققان ناشناخته بود، پنجاه سال قبل توسط ریاضی‌دان انگلیسی [[هنری ویلبراهام]] کشف‌شده‌بود).<ref>{{cite journal|last1=Hewitt|first1=Edwin|last2=Hewitt|first2=Robert E.|title=The Gibbs-Wilbraham phenomenon: An episode in fourier analysis|url=https://archive.org/details/sim_archive-for-history-of-exact-sciences_1979_21_2/page/129|journal=Archive for History of Exact Sciences|volume=21|issue=2|year=1979|pages=129–160|issn=0003-9519|doi=10.1007/BF00330404}}</ref>

[[پرونده:Sine integral.svg|بندانگشتی|عملکرد [[انتگرال مثلثاتی]] که با [[پدیده گیبس]] برای سری فوریه و [[تابع پله‌ای هویساید]] مرتبط بود.]]

از سال ۱۸۸۲تا سال ۱۸۸۹ گیبس پنج مقاله در مورد [[نورشناسی فیزیکی]] نوشت که در آن [[انکسار مزدوج]] و دیگر پدیده‌های نوری را مورد بررسی قرار داد و از تئوری الکترومغناطیسی نور ماکسول در مقابل تئوری‌های مکانیک [[ویلیام تامسون]] دفاع کرد.<ref name="Bumstead"/> در این اثر، گیبس از ساختار میکروسکوپی ماده چشم‌پوشی کرد،<ref name="Optics">Wheeler 1998, ch. VIII</ref> که سبب ایجاد دیدگاهی عاقلانه در مورد تحول انقلابی [[مکانیک کوانتومی]] شد که در زمان مرگش کم‌کم پدیدار می‌گشت.<ref name="Wightman">{{cite book | chapter = On the Prescience of J. Willard Gibbs | last = Wightman | first = Arthur S. | authorlink = Arthur Wightman | title = Proceedings of the Gibbs Symposium | year = 1990 |pages = 23–38}}</ref>

گیبس واژه مکانیک آماری را ابداع کرد و از این کلیدواژه در توصیف ریاضی سیستم‌های فیزیکی، شامل [[پتانسیل شیمیایی]] (۱۸۷۶)، [[فیزیک ریاضی]] (۱۸۷۸) و [[فضای فاز]] (۱۹۰۲) استفاده کرد.<ref name="Klein-bio">Klein 2008</ref><ref name="Wheeler-statistical">Wheeler 1998, ch. X</ref> استخراج گیبس از قوانین پدیدارشناختی ترمودینامیک از خواص آماری سیستم‌های با ذرات فراوان، در کتابی بسیار تأثیرگذار باعنوان اصول ابتدایی مکانیک آماری مطرح شد، که یک‌سال پیش‌از مرگ وی، درسال۱۹۰۲ منتشرشد.<ref name="Klein-bio"/>

بازنشستگی شخصیتی گیبس و تمرکز شدید وی در کار خود، دسترسی دانشجویان به او را محدود ساخت. شاگرد اصلی او، ادوین بیدول ویلسون بود که با این وجود اعلام داشت که "به جز کلاس، او را بسیار کم می‌دیدم.<ref name="Wilson-reminiscences ">Wilson 1931</ref> گیبس استاد راهنمای پایان‌نامه دکترای [[ایروینگ فیشر]] در زمینه [[اقتصاد ریاضی]] در سال ۱۸۹۱ بود.<ref name="Fisher">{{cite journal | last=Fisher |first= Irving |authorlink=Irving Fisher |year=1930 |title=The application of mathematics to the social sciences |journal=Bulletin of the American Mathematical Society |volume=36 |issue=4 |pages=225–243| url=http://projecteuclid.org/DPubS/Repository/1.0/Disseminate?view=body&id=pdf_1&handle=euclid.bams/1183493954 |format=PDF| doi=10.1090/S0002-9904-1930-04919-8}}</ref> پس‌از مرگ گیبس، فیشر بر روی انتشار مجموعه آثار وی سرمایه‌گذاری کرد.<ref name="Celebrating-Fisher">{{cite book | last = Fisher | first = George W. | chapter = Foreword | title = Celebrating Irving Fisher: The Legacy of a Great Economist | publisher = Wiley-Blackwell | year = 2005 | url=http://cowles.econ.yale.edu/books/gean/fisher.htm}}</ref> از دیگر شاگردان برجسته وی می‌توان به [[لی دی فارست]] اشاره کرد که بعدها از پایه‌گذاران تکنولوژی رادیو شد.<ref name="DeForest">{{cite journal |last=Schiff |first=Judith |title=The man who invented radio |url=http://www.yalealumnimagazine.com/articles/2285 |journal=Yale Alumni Magazine |volume=72 |issue=2 |date=November 2008 |accessdate = 28 December 2013}}</ref>

گیبس در ۲۸ آوریل ۱۹۰۳، و در سن ۶۴سالگی بر اثر بیماری انسداد حاد روده جان سپرد.<ref name="Wilson-reminiscences "/> مراسم تدفین وی، دو روز بعد و در منزل شخصی او در پلاک ۱۲۱های استریت برگزار<ref>Wheeler 1998, p. 197</ref> و جسد وی در [[قبرستان گرو استریت]] به خاک سپرده‌شد.<ref name="grave">{{cite web |url=http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=18663052 |title=Josiah Willard Gibbs |author= |date= |work= |publisher=Find A Grave |accessdate=19 Jun 2012}}</ref> در ماه مه، مراسم یادبودی در آزمایشگاه اسلون برگزار شد. فیزیک‌دان برجسته انگلیسی [[جوزف جان تامسون]] نیز در این مراسم حضور داشت.<ref>Wheeler 1998, pp. &nbsp;197–199</ref>

=== زندگی شخصی و شخصیت ===
[[پرونده:JWGibbs.jpg|بندانگشتی|تصویرگرفته‌شده درحدود سال۱۸۹۵. با استناد به شاگرد گیبس، لیند ویلر، تصویر موجود بیانگر مهربانی همیشگی گیبس می‌باشد.<ref name="Wheeler-portrait">Wheeler 1998, pp. &nbsp;179–180</ref>]]

گیبس هیچگاه ازدواج نکرد، و در خانه کودکی خود به همراه خواهرش جولیا و همسرش آدیسون وان نام، که مسئول کتابخانه ییل بود، زندگی می‌کرد. به‌جز تعطیلات تابستانی مرسوم که در [[کوهستان آدیرونداکس]] و بعدها در [[کوهستان سفید]] می‌گذراند،<ref name="Seeger-gentleman">Seeger 1974, pp. &nbsp;15–16</ref> اقامت در اروپا بین سال‌های ۶۹–۱۸۶۶ تنها سفر بیرون از نیوهاون او بود.<ref name="Bumstead"/> گیبس در سال اول ورود به ییل، به کلیسای کالج پیوست<ref name="Seeger-gentleman"/><ref name="obituary-church">{{cite book | title = Obituary Record of Graduates of Yale University, 1901–1910 | publisher = Tuttle, Morehouse & Taylor | year = 1910 | location = New Haven | url = http://books.google.com/books?id=rVkdAQAAIAAJ&pg=PA238 | page = 238}}</ref> و تا اواخر عمر همیشه حضوری فعال داشت.<ref name="Wheeler-views">Wheeler, 1998, p. 16</ref> او درانتخابات ریاست‌جمهوری به نامزد [[حزب جمهوری‌خواه (ایالات متحده آمریکا)|حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا]] رأی داد ولی بعدها از [[استیون گراور کلیولند]] که از [[حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا]] بود حمایت کرد.<ref name="Samuelson-politics">{{cite book | last = Samuelson | first = Paul A. | authorlink=Paul Samuelson | chapter = Gibbs in Economics | title = Proceedings of the Gibbs Symposium | year = 1990 | page = 255}}</ref> این درحالی‌بود که اطلاعاتی کمی از عقاید و باورهای سیاسی و مذهبی او وجود داشت، و او آن‌ها را مخفی می‌داشت.<ref name="Wheeler-views"/>

گیبس نامه‌های شخصی چندانی نمی‌نوشت و از آن‌هایی که موجود بودند، بسیاری گم شده یا از بین رفته‌اند.<ref>Rukeyser 1988, pp. &nbsp;254, 345, 430</ref> علاوه بر نوشته‌های مربوط به تحقیقاتش، تنها دو اثر مکتوب دیگر داشت: آگهی درگذشت کوتاهی برای رودولف کلازیوس، که یکی از پایه‌گذاران تئوری ریاضی ترمودینامیک بود، و دیگری دفتر خاطراتی از شرح‌حال استاد خود، اچ.ای. نیوتون، در ییل بود.<ref>Wheeler 1998, p. 95. See also the ''Collected Works'', vol. II</ref> از دیدگاه ادوارد بیدول ویلسون،
{{quote|گیبس نه شهرت شخصی را تبلیغ می‌کرد و نه مبلغی برای علم بود؛ او محقق بود، نهالی که از یک خانواده محقق برآمده‌بود، در روزهایی زندگی می‌کرد که هنوز تحقیق به معنای واقعی شکل نگرفته بود. . . گیبس دمدمی مزاج نبود، شیوه برجسته‌ای نداشت، مردی مهربان و باوقار بود.|ای.بی. ویلسون، 1931<ref name="Wilson-reminiscences "/>}}

بااستناد به [[لیند ویلر]] که دانشجوی گیبس در ییل بود، در اواخر عمر، بسیار شیک لباس می‌پوشید،

{{quote|معمولاً در خیابان کلاه پشمی برسر می‌گذاشت و هیچ‌وقت رفتار فیزیکی غیرعادی جدا از نبوغش از او دیده‌نشد. رفتارش صمیمی‌اش، ولی به دور از حرارت و علاقه شدید بود و به‌وضوح صداقت و سادگی ذاتیش در طبیعت او مشهود می‌شد.|لیند ویلر، 1951<ref name="Wheeler-portrait"/>}}

او سرمایه‌گذار و مدیر مالی محتاطی بود، و درهنگام مرگش در سال ۱۹۰۳، سرمایه‌اش در حدود ۱۰۰۰۰۰ دلار بود.<ref name="Seeger-gentleman"/> سال‌ها او به‌عنوان امانت‌دار، منشی و خزانه‌دار محیط تحصیلش، مدرسه هاپکینس خدمت کرد.<ref name="Wheeler-HopkinsSchool">Wheeler, 1998, p. 144</ref> [[چستر آلن آرتور]] رئیس‌جمهور آمریکا او را به عنوان مقام عالی‌رتبه به کنفرانس ملی متخصصین برق که در سپتامبر سال۱۸۸۴ در [[فیلادلفیا]] برگزار می‌شد فرستاد، و گیبس ریاست یکی‌از جلسات را بر عهده داشت.<ref name="Seeger-gentleman"/> به‌عنوان یک اسب‌سوار مشتاق و ماهر،<ref>Rukeyser 1988, p. 191</ref> گیبس بارها در نیوهاون، در حال راندن [[کالسکه]] خواهرش دیده‌شد.<ref>Rukeyser 1988, p. 224</ref> در آگهی درگذشتی که در [[مجله علمی آمریکا]] منتشرشد، از [[هنری اندریوس بومستد]] شاگرد سابق گیبس به شخصیت فردی گیبس اشاره‌شد.

{{quote|متواضع در رفتار، خوش‌مشرب بودن و مهربانی در هنگام برخورد با زیردستان، نشان ندادن بی‌صبری یا آزردگی، رفتاری عاری از جاه‌طلبی‌های شخصی، یا کوچکترین تمایل به خودبرتربینی، سبب‌شد تا او به سمت ایده‌آلی از عدم‌خودخواهی رفته و تبدیل به یک نجیب‌زاده مسیحی شود. در نظر کسانی که او را می‌شناختند، بزرگی دستاوردهای فکری او زمانی مشخص بود که هرگز زیبایی و عزت نفس در زندگی او را تحت‌الشعاع قرار نداد.|اچ.ای. بومستد، ۱۹۰۳<ref name="Bumstead"/>}}

== اصلی‌ترین مشارکت‌های علمی ==
=== ترمودینامیک شیمیایی ===
[[پرونده:Wykres Gibbsa.svg|بندانگشتی|تمثیل گرافیکی انرژی آزاد جسم، که جزو آخرین نوشته‌های گیبس درسال۱۸۷۳ بود. این تصویر نشانگر حجم ثابتی است که از نقطه A عبور می‌کند و نشانگر حالت اولیه جسم است. منحنی MN بیانگر بخشی از "سطح انرژی ازبین‌رفته" است. منحنی‌های AD و AEنشانگر حالت اولیه انرژی (ε) و آنتروپی (η) است. AB"انرژی دردسترس" (که امروزه [[انرژی آزاد هلمولتز]] نامیده‌می‌شود) و AC"ظرفیت آنتروپی" است"(برای مثال، مقدار آنتروپی که می‌توان بدون تغییر انرژی افزایش داد).]]

نوشته‌های گیبس از سال۱۸۷۰ نظریه انرژی داخلی U که ازنظر [[آنتروپی]] تشکیل یک سیستم را می‌داد، به‌علاوه حالت‌های عادی و متغیر از ظرفیت، فشار V، فشار p و دمای T را شامل می‌شد.<ref name="Klein-bio"/> او هم‌چنین بیان داشت که مفهوم [[پتانسیل شیمیایی]] از یک نوع خاص از مواد شیمیایی، به میزان افزایش Uدر ارتباط با افزایش Nاز تعداد مولکول‌های آن نوع خاص مرتبط است. (دریک آنتروپی و حجم ثابت). در نتیجه این گیبس بود که با استفاده از تغییرات بی‌نهایت کوچک در انرژی سیستم، [[قوانین ترمودینامیک|قانون اول و دوم ترمودینامیک]]<ref name="Klein-bio"/> را باهم ترکیب کرد.

<math>\mathrm{d}U = T\mathrm{d}S - p \,\mathrm{d}V + \sum_i \mu_i \,\mathrm{d} N_i\,</math>

که در مجموع شرط آخر برای مواد مختلف شیمیایی متفاوت‌است. با استفاده از [[تبدیل لژاندر]] او جنبه‌های مختلف [[آنتالپی]] و "انرژی آزاد" را که شامل، " [[انرژی آزاد گیبس]] " نیز است، شرح داد. ([[پتانسیل ترمودینامیک]] که از زمان مشخص شدن عکس‌العملش در دما و فشار ثابت متفاوت است مورد استفاده شیمی‌دانان قرار می‌گیرد) او هم‌چنین روشی را ابداع کرد که بعدها به " [[معادله گیبس-دوئم]] " معروف‌شد.<ref name="Wheeler-thermodynamics"/><ref name="Klein-bio"/>

=== مکانیک آماری ===
گیبس به همراه جیمز کلارک ماکسول و [[لودویگ بولتزمن]] اصطلاح «مکانیک آماری» را ابداع کرد تا شاخه‌ای از [[فیزیک نظری]] را که برای احتساب خواص ترمودینامیکی سیستم با استفاده از آمار تعداد زیادی از ذرات استفاده‌می‌شود، توضیح دهد. او هم‌چنین اصطلاح [[فضای فازی]] را برای تشریح [[هنگرد میکروبندادی]]، [[گروه کانونیکال]] و [[گروه بزرگ کانونیکال]] استفاده کرد، بنابراین او فرمول کلی‌تر از خواص آماری از سیستم‌های چند ذره‌ای از ماکسول و بولتزمن حاصل کرد که قبل از او به‌دست آورده‌بودند.<ref name="Klein-bio"/><ref name="Wheeler-statistical"/>

با توجه به نوشته‌های [[آنری پوانکاره]] که درسال۱۹۰۴ نوشته‌است، ماکسول و بولتزمن پیش‌ازاین [[فرایندبرگشت‌ناپذیر]] از فرایندهای ماکروسکوپی فیزیکی را در شرایط احتمالی توضیح داده بودند، «کسی‌که آن را به وضوح مشاهده کرده‌بود، در کتابی بود که بسیارکم خوانده می‌شد زیرا بسیار دشوار بود و آن کتاب گیبس، یعنی اصول اولیه مکانیک آماری، بود».<ref name="Poincare">{{cite book|last=Poincaré |first=Henri |authorlink=Henri Poincaré |year=1904 |chapter=[[s:The Principles of Mathematical Physics|The Principles of Mathematical Physics]]|title=The Foundations of Science (The Value of Science)|pages=297–320|publisher=Science Press|place=New York}}</ref> آنالیز گیبس از فرایند برگشت‌ناپذیر و فرمول [[قضیه-H]] بولتزمن تأثیرات مهمی بودند که درابتدای قرن بیستم بر ریاضی فیزیک وارد شدند.<ref name="Wightman"/><ref name="Wiener">{{cite book | last = Wiener | first = Norbert | title =Cybernetics: or Control and Communication in the Animal and the Machine | url = https://archive.org/details/cyberneticsorcon00wien | chapter = II: Groups and Statistical Mechanics | edition = 2| publisher = MIT Press | year = 1961 | isbn = 978-0-262-23007-0}}</ref>

گیبس از کاربرد [[قضیه پارتیشن اجزا]] در سیستم‌های بزرگ ذرات کلاسیک آگاه بود و نتوانست اندازگیری دقیق از گرمای خالص هردو ماده جامد و گاز بیان کند، و او این‌گونه استدلال کرد که این شواهد از خطرات اساسی ترمودینامیک در «فرضیه قانون اصلی ماده» بود.<ref name="Wheeler-statistical"/> چارچوب خود گیبس برای مکانیک آماری به‌دقت طراحی‌شده‌بود و بیشتر آن می‌تواند پس از کشف، از قوانین میکروسکوپی طبیعت و قوانین کوانتومی پیروی کند، و از آن به جای قوانین کلاسیک گیبس و هم‌دوره‌های وی استفاده کرد.<ref name="MacTutor"/> تصویر فوق «تضاد گیبس» نامیده‌شد، که در مورد آنتروپی گازهای ترکیبی کاربرد داشت و امروزه به عنوان تجسم [[ذرات مشابه]] مطرح شده که نیازمند فیزیک کوانتومی است.<ref>See, e.g. , {{cite book | last = Huang | first = Kerson | authorlink = Kerson Huang | title = Statistical Mechanics | url = https://archive.org/details/statisticalmecha00huan_858 | publisher = John Wiley & Sons | year = 1987 | edition = 2 | pages = [https://archive.org/details/statisticalmecha00huan_858/page/n152 140]–143 | isbn = 0-471-81518-7}}</ref>

=== تجزیه وتحلیل برداری ===
[[پرونده:Cross product parallelogram.svg|بندانگشتی|نمودار نشان‌دهنده بزرگی و جهت بردارحاصل از تلاقی دوبردار، به صورت نمادین که توسط گیبس معرفی‌شد.]]

دانشمندان انگلیسی همچون ماکسول، بر نظریه [[چهارگان]] همیلتون اعتماد کردند تا دینامیک مقادیر فیزیکی را توضیح دهند، همچون میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی، هر دو دارای اندازه و جهت در فضای سه‌بعدی هستند. اما گیبس این نکته را خاطرنشان کرد که تولید چهارگان همیشه به دوبخش تقسیم می‌شود: یک مقدار تک‌بعدی و یک [[بردار اقلیدسی]] سه بعدی، بنابراین استفاده از یک چهارگان معرفی‌شد که از اشکالات و موانع ریاضی آن به سادگی اجتناب شود و به تسهیل آموزش کمک کند؛ بنابراین او پیشنهاد کرد که تعریف متمایزی برای نقطه و محصولات متقابل برای هر دو بردار ایجاد شود و نماد مشترکی برای آن‌ها معرفی گردد. او هم‌چنین توسعه‌دهنده تکنیک‌های [[حساب برداری]] است که امروزه درالکترودینامیک و مکانیک سیالات استفاده‌می‌شود.

گیبس هنگام تحقیق و فعالیت بر روی حساب برداری در اواخر ۱۸۷۰، متوجه این موضوع گشت که روش او به روش «جبر چندگانه» گراسمان بسیار شباهت دارد<ref name="Grassmann-algebra">Letter by Gibbs to [[Victor Schlegel]], quoted in Wheeler 1998, pp. &nbsp;107–109</ref> به دنبال انتشار اثر گراسمان، او از پیشی گرفتن جبر چهارگان همیلتون نگران‌شد. گیبس وارثان گراسمان را متقاعد ساخت تا اثر را در [[جزرومد]] که گراسمان در زمان حضور در [[دانشگاه برلین]] ایجاد کرده بود منتشر کنند؛ گراسمان برای نخستین‌بار [[فضای برداری]] را در آن معرفی کرده بود.<ref name="Grassmann-tides">Wheeler 1998, pp. &nbsp;113–116</ref>

چون گیبس بین سال‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ حمایت شده بود، به‌دلیل توسعه روش برداری توسط او، و به صورت غیرمستقیم توسط اولیور هویساید، چهارگان‌ها توسط فیزیک‌دانان کنار گذاشته‌شدند. گیبس روش برداری خود را برای تعیین [[مدار]] سیارات و ستاره‌های دنباله‌دار به کار برد. او هم‌چنین مفهوم تثلیث و بردارهای دوبه‌دو متقابل را نیز توسعه داد که اهمیت آن بعدها در [[کریستالوگرافی]] نمود یافت.<ref>{{cite book | chapter = Reciprocal Space in Crystallography | last = Shmueli | first = Uri | title = International Tables for Crystallography | volume = B | year = 2006 | pages = 2–9 | url = http://www.mendeley.com/research/11-reciprocal-space-crystallography/#page-1 | accessdate = ۳۰ اکتبر ۲۰۱۴ | archiveurl = https://web.archive.org/web/20131104024615/http://www.mendeley.com/research/11-reciprocal-space-crystallography/#page-1 | archivedate = ۴ نوامبر ۲۰۱۳ | dead-url = yes}}</ref>

=== نورشناسی فیزیکی ===
[[پرونده:Calcite.jpg|بندانگشتی|یک کریستال [[کلسیت]] که موجب انکسار مضاعف نور می‌شود، پدیده‌ای که گیبس با استفاده از معادلات ماکسول و توسط آن توضیحی برای پدیده‌های الکترومغناطیسی یافت.]]

اگرچه تحقیقات گیبس بر روی نورشناسی فیزیکی امروزه کمتر از دیگر آثارش شناخته شده‌است، سهم بسزایی را با استفاده از [[معادلات ماکسول]] در تئوری فرایندهای نوری نظیر [[انکسار مضاعف]]، [[پاشیدگی]] و [[فعالیت نوری]] در توسعه [[الکترومغناطیسم]] کلاسیک ایفا کرد.<ref name="Bumstead"/><ref name="Optics"/> در آن اثر، گیبس نشان داد که فرایندهایی که توسط معادلات ماکسول شکل می‌گیرند بدون هیچ پیش‌فرض خاصی در مورد ساختار میکروسکوپی ماده یا در مورد ماهیت محیط ماده انجام می‌شوند که در آن امواج الکترومغناطیسی منتشر می‌شوند (که بعدها [[اترفیزیک]] نام گرفت). گیبس هم‌چنین بیان داشت که در غیاب [[موج طولی]] الکترومغناطیسی، که برای مشاهده [[نور]] ضروری است، به صورت خودکار توسط معادلات ماکسول انجام‌پذیر است (بااستناد به آنچه امروزه " [[تثبیت پیمانه]] " نامیده می‌شود) که در آن با توجه به تئوری‌های مکانیکی نور، همچون تئوری لرد کلوین، باید به‌عنوان یک وضعیت موقت بر خواص اتر اعمال شود.<ref name="Optics"/>

{{quote|درآخرین فصل مربوط به نورشناسی فیزیکی، گیبس بیان داشت که امکان این که نظریه‌های الکتریکی[نور] منجر به ابداع فرضیه شوند وجود ندارد، اما فقط در قوانین مربوط به علم برق اجرا می‌شوند و انطباق بین خواص الکتریکی و نوری رسانه‌ها را منجر می‌شوند مگر درشرایطی که ما از حرکت نور به عنوان الکتریسیته استفاده کنیم.|جی. دبلیو. گیبس، 1889<ref name="Bumstead"/>}}

مدت کوتاهی پس از آن، ماهیت الکترومغناطیسی نو توسط آزمایش‌های [[هاینریش هرتز]] در آلمان اثبات شد.<ref name="Hertz">{{cite book | last = Buchwald | first = Jed Z. | authorlink = Jed Buchwald |title = The Creation of Scientific Effects: Heinrich Hertz and Electric Waves | url = https://archive.org/details/creationofscient0000buch |publisher = University of Chicago Press |year = 1994 |isbn = 0-226-07887-6}}</ref>

== شناخت علمی ==
گیبس در زمانی فعالیت می‌کرد که سنت‌های سخت‌گیرانه کمتری در خصوص علوم نظری در ایالات متحده وجود داشت. تحقیقات وی برای دانشجویان او و هم‌دانشگاهیانش غیرقابل درک بود و او تلاش چندانی برای آسان‌تر ساختن مطالبش انجام نداد.<ref name="MacTutor"/> اثر اصلی او در مورد ترمودینامیک در مجله معاملات آکادمی کنتیکت به چاپ رسید، مجله‌ای که ویراستاری آن را باجناقش بر عهده داشت، و درآمریکا و اروپا چندان مورد استقبال قرار نمی‌گرفت. زمانی که گیبس مقاله‌های طولانی خود را به آکادمی ارائه کرد، هم [[الیاس لومیس]] وهم اچ.ای. نیوتون به دلیل اینکه آثار گیبس غیرقابل فهم هستند اعتراض کردند، اما هردوی آن‌ها در فروش نشریه به او کمک کردند تا هزینه‌ای که برای چاپ علامات ریاضی به کاررفته بود، پرداخت شود. بسیاری‌از اعضای دانشکده ییل، ازجمله بازرگانان حرفه‌ای، کمک‌های مالی برای این‌کار در نظر گرفتند.<ref name="Rukeyser-printing">Rukeyser 1998, pp. &nbsp;225–226</ref>

اگرچه این اثر به‌سرعت مورد استقبال ماکسول قرارگرفت، فرمول گرافیکی قوانین ترمودینامیک گیبس، تا اواسط قرن بیستم مورد استفاده قرار نگرفت، تا اینکه [[لاسلو تیسا]] و [[هربرت کالن]] با آثارشان این اثر را قابل استفاده کردند.<ref>Wightman 1979, pp. xiii, lxxx</ref> به‌گفته جیمز جرالد کراوثر،

{{quote|گیبس در سال‌های پایان عمر خویش، یک نجیب‌زاده قدبلند و باوقار بود که با گام‌های بلند راه می‌رفت و پوست گلگونی داشت، در انجام کارهای خانه سهیم می‌شد و مهربان و جذاب (برای دانشجویانش پیچیده) بود. گیبس در نظر دوستانش بسیار محترم بود، اما محققان آمریکایی با پرسش سوالات فراوان سعی در درک کارهای نظری عمیق وی در زمان‌حیاتش بودند. او تقریباً در ییل زندگی کرد وعمیقا توسط چند دانشجویش تحسین می‌شود اما محققان آمریکایی تأثیرچندانی از نبوغ او نگرفتند.|جی.جی. کراوثر، 1937<ref name="MacTutor"/>}}

 [[پرونده:Burlington House ILN 1873.jpg|بندانگشتی|[[کاخ برلینگتون]]، محل انجمن سلطنتی لندن، درسال ۱۸۷۳]]

از سوی دیگر، گیبس افتخارات مهم و فراوانی به‌عنوان یک محقق آکادمیک در ایالات متحده دریافت نمود. گیبس در سال ۱۸۷۹ نامزد دریافت جایزه از [[آکادمی ملی علوم]] شد و درسال۱۸۸۰ [[جایزه رومفورد]] را به دلیل فعالیتش در ترمودینامیک شیمیایی، از [[فرهنگستان علوم وهنر آمریکا]] دریافت کرد.<ref>{{cite book | last = Müller | first = Ingo | title = A History of Thermodynamics - the Doctrine of Energy and Entropy | publisher = Springer | year = 2007 | isbn = 978-3-540-46226-2}}</ref> او هم‌چنین از دانشگاه پرینستون و [[کالج ویلیامز]] دکتری افتخاری نیز دریافت نمود.<ref name="Bumstead"/>

در اروپا، گیبس به‌عنوان عضو افتخاری [[انجمن ریاضی لندن]] در سال ۱۸۹۲ و عضو خارجی [[انجمن سلطنتی]] در سال ۱۸۹۷ انتخاب‌شد. او هم‌چنین به عنوان عضو افتخاری در [[فرهنگستان علوم پروس]] و [[فرهنگستان علوم فرانسه]] انتخاب شد و دکتری افتخاری از [[دانشگاه ارلانگن نورمبرگ]] و [[دانشگاه اسلو]] دریافت نمود.<ref name="Bumstead"/> انجمن سلطنتی بعدها درسال۱۹۰۱ از گیبس با [[مدال کاپلی]] قدردانی کرد که در میان جوایز علمی بین‌المللی معتبرترین جایزه است،<ref name="APS"/> واعلام کردند که «او نخستین کسی است که [[قانون دوم ترمودینامیک]] را در بحث‌های جامعی از ارتباط شیمیایی، الکتریکی و حرارتی و ظرفیت برای فعالیت‌های خارجی میسر کرد.» گیبس که در نیوهاون مانده بود، در مراسم اهدای جوایز توسط [[ریچاردسون کلاور]]، رایزن نیروی دریایی ایالات متحده تقدیر شد.<ref>Rukeyser 1998, p. 345</ref>

[[جیان-کارلو روتا]] در زندگی‌نامه‌اش بیان می‌کند که در هنگام جستجو بین مقالات ریاضی در [[کتابخانه استرلینگ]] به نکته عجیبی برخورد و آن نام‌بردن از گیبس توسط بیش از ۲۰۰دانشمند و محقق از جمله پیونکار، بولتزمان، [[داوید هیلبرت]] و [[ارنست ماخ]] بود.<ref name="Rota">{{cite book | last = Rota | first = Gian-Carlo | authorlink=Gian-Carlo Rota | title = Indiscrete Thoughts | url = https://archive.org/details/indiscretethough0000rota | publisher = Birkhäuser | year = 1996 | page = [https://archive.org/details/indiscretethough0000rota/page/25 25] |isbn = 978-0-8176-3866-5}}</ref> ازاین‌رو روتا بیان داشت که آثار گیبس درمیان نخبگان و محققان علمی زمان خویش از جایگاه و مقام والایی برخوردار بود.<ref name="Wheeler-mailing">Wheeler 1998, appendix IV</ref> موفقیت گیبس در اروپا با ترویج آثارش توسط خبرنگاران بود و مقاله «تعادل مواد ناهمگن» توسط ویلهلم اوستوالد در سال ۱۸۹۲ به [[زبان آلمانی]] و توسط [[آنری لوشاتلیه]] در سال ۱۸۹۹ به زبان فرانسوی ترجمه‌شد.<ref>Wheeler 1998, pp. &nbsp;102–104</ref>

== تأثیر و اعتبار ==
از تأثیرات مهم و برجسته گیبس می‌توان به تأثیرش بر شیمی فیزیک، و مکانیک آماری اشاره کرد، دو رشته‌ای که او در گسترش و شناخته‌شدن آنان سهم به‌سزایی داشت. در زمان حیات گیبس، قانون فاز تجربی او مورد تأیید شیمی‌دان هلندی [[هندریک ویلم باکیوس روزبوم]] قرارگرفت، کسی که چگونگی استفاده از آن در موقعیت‌های مختلف را نشان داد و در نتیجه از استفاده گسترده آن اطمینان حاصل کرد.<ref name="Roozeboom">{{cite book | last=Crowther | first=James Gerald | chapter=Josiah Willard Gibbs, 1839–1903 | title=Famous American Men of Science | url=https://archive.org/details/famousamericanme0000crow | publisher=Books for Libraries | location=Freeport, NY | year=1969 |origyear=1937 | pages=[https://archive.org/details/famousamericanme0000crow/page/277 277]–278}}</ref> در اوایل قرن بیستم و در صنعت شیمی نیز، برنامه‌های کاربردی گیبس به پیشرفت [[فرایند هابر]] برای ترکیب [[آمونیاک]] در [[الکتروشیمی]] کمک کرد.<ref name="Haber">{{cite journal|last1=Haber|first1=F.|title=Practical results of the theoretical development of chemistry|url=https://archive.org/details/sim_journal-of-the-franklin-institute_1925-04_199_4/page/n2|journal=Journal of the Franklin Institute|volume=199|issue=4|year=1925|pages=437–456|issn=00160032|doi=10.1016/S0016-0032(25)90344-4}}</ref>

در سال ۱۹۱۰ هنگامی که فیزیک‌دان هلندی [[یوهان دیدریک وان در والس]] [[جایزه نوبل فیزیک]] را «برای فعالیتش بر روی [[معادله حالت]] برای مایعات و گازها» دریافت کرد بیان داشت که اثر گیبس در مورد این موضوع تأثیر زیادی بر موفقیت او داشته‌است.<ref name="vanderWaals">{{cite web |url=http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1910/waals-lecture.html | title = Nobel Lecture: The Equation of State for Gases and Liquids | last =van der Waals | first = J. D. | authorlink = Johannes Diderik van der Waals | year= 1910 |work= Nobel Prize in Physics |publisher = Nobel Foundation}}</ref> [[ماکس پلانک]] در سال ۱۹۱۸ جایزه نوبل را برای اثرش در مورد مکانیک کوانتوم، و اثر ۱۹۰۰صفحه‌اش بر [[قانون پلانک]] برای اندازه‌گیری [[تابش اجسام تیره]] دریافت کرد. این اثر بیشتر بر اساس ترمودینامیک کیرشهف، بولتزمان و گیبس بود. پلانک اعلام کرد که نام گیبس «نه تنها درآمریکا بلکه درسرتاسر جهان به‌عنوان مشهورترین فیزیک‌دان نظری طول تاریخ شناخته خواهدشد.»<ref name="Planck">{{cite book | last=Planck | first=Max |authorlink=Max Planck | title=Eight Lectures on Theoretical Physics | chapter=Second Lecture: Thermodynamic States of Equilibrium in Dilute Solutions | publisher=Columbia University Press | location=New York | year=1915 | page=21 | url=http://books.google.com/books?id=53DnAAAAMAAJ&pg=PA21}}</ref>

[[پرونده:Gibbs-Elementary principles in statistical mechanics.png|بندانگشتی|صفحه نخست کتاب [[اصول اولیه مکانیک آماری]] گیبس، یکی از بنیان‌گذاران این رشته، چاپ ۱۹۰۲]]

نیمه نخست قرن۲۰ شاهد نشر ۲ کتاب مهم و تأثیرگذار بود که بعدها از کتب اساسی [[ترمودینامیک شیمیایی]] شدند و سبب تبلیغ و گسترش آثار گیبس در این زمینه گشتند: این کتاب‌ها، ترمودینامیک و انرژی آزاد فرایندهای شیمیایی (۱۹۲۳) توسط [[گیلبرت لوییس]] و [[مرلی راندال]] و ترمودینامیک مدرن با روش‌های ویلارد گیبس (۱۹۳۳) توسط [[ادوارد گوگنهایم]] بودند.<ref name="Ott">{{cite book |last1 = Ott |first1 = Bevan J. |last2 = Boerio-Goates |first2 = Juliana |title = Chemical Thermodynamics – Principles and Applications |publisher = Academic Press |year = 2000 |isbn = 0-12-530990-2}}</ref> تحت تأثیر لوییس، [[ویلیام جیوک]] (که می‌خواست زمانی [[مهندس شیمی]] شود) پروفسور شیمی در [[دانشگاه کالیفرنیا، برکلی]] شد و [[جایزه نوبل شیمی]] را در سال ۱۹۴۹ برای تحقیق در مورد خواص ماده در دمای نزدیک به [[صفر مطلق]] دریافت نمود که از مطالعاتی در مورد [[قانون سوم ترمودینامیک]] به‌دست‌آمد.<ref name="Giauque">{{cite web |url=http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1949/press.html |title=Award Ceremony Speech | last = Tiselius | first = Arne | authorlink = Arne Tiselius |year= 1949 |work= Nobel Prize in Chemistry |publisher= Nobel Foundation}}</ref>

{{quote|اثر گیبس بر گروه آماری، که در کتابی در سال ۱۹۰۲ منتشرشد، تأثیر فراوانی هم بر فیزیک نظری و هم بر ریاضیات محض داشت.<ref name="Wightman"/><ref name="Wiener"/> بنابر نظر ریاضی‌فیزیک‌دان [[آرتور وایتمن]]، یکی‌از ویژگی‌های قابل‌توجه آثار گیبس، که مورد توجه دانشجویان ترمودینامیک و مکانیک آماری قرار گرفت این‌بود که فرمول‌های فیزیکی او چنان پیچیده بودند که پس از ۱۰۰سال توسعه روزافزون در فیزیک نظری و ریاضیات، جان سالم به در بردند.|آ.اس. وایتمن، 1990<ref name="Wightman"/>}}

[[آلبرت اینیشتین]] که از تلاش‌های گیبس در این زمینه بی‌خبر بود، ۳صفحه در مورد مکانیک آماری نوشت و در بین سال‌های ۱۹۰۲و۱۹۰۴ منتشر ساخت. بعد از مطالعه کتاب گیبس (که در سال ۱۹۰۵توسط [[ارنست تسرملو]] به آلمانی ترجمه‌شده‌بود)، اینیشتین اذعان داشت که مطالعات گیبس پیش از او صورت‌گرفته و اگر زودتر خبردار می‌شد آن۳صفحه را هرگز نمی‌نوشت.<ref name="Navarro-Einstein">{{cite journal | last=Navarro | first=Luis | year=1998 | title=Gibbs, Einstein and the Foundations of Statistical Mechanics | journal=Archive for History of Exact Sciences | volume=53 | pages=147–180 | url=http://www.ffn.ub.es/esallent/docweb/GibbsEinsteinweb1.pdf | doi=10.1007/s004070050025 | issue=2 | access-date=۳۰ اکتبر ۲۰۱۴ | archive-url=https://web.archive.org/web/20131226110432/http://www.ffn.ub.es/esallent/docweb/GibbsEinsteinweb1.pdf | archive-date=۲۶ دسامبر ۲۰۱۳ | dead-url=yes}}</ref>

مطالعات و نوشته‌های اولیه گیبس در خصوص روش گرافیکی در ترمودینامیک بعدها سبب به وجود آمدن مبحثی در ریاضیات شد که «تجزیه و تحلیل محدب» نام گرفت،<ref>Wightman 1979, pp. &nbsp;x–xxxiv</ref> و شامل ایده‌هایی بود که به قول [[بری سیمون]] «به مدت ۷۵سال نهفته مانده بودند».<ref name="Simon">{{cite book | last = Simon | first = Barry | authorlink = Barry Simon | title = Convexity: An Analytic Viewpoint | url = https://archive.org/details/convexityanalyti00bsim | publisher = Cambridge University Press | year = 2011 | page = [https://archive.org/details/convexityanalyti00bsim/page/n298 287] | isbn = 1-107-00731-3}}</ref> تکمیل حساب برداری، از دیگر فعالیت‌های مهم گیبس در زمینه ریاضیات بود. کتاب [[تجزیه وتحلیل برداری]] ای.بی. ویلسون در سال ۱۹۰۱، براساس کنفرانس‌ها و سخن‌رانی‌های گیبس در ییل بود که به گسترش استفاده روش‌های برداری و نمادها هم در ریاضیات وهم در فیزیک نظری کمک شایانی کرد، و به جایگزینی چهارگانه‌ها که تا آن زمان در ادبیات علمی رایج بود، منجر شد.<ref name="Marsden">{{cite book | last1 = Marsden | first1 = Jerrold E. | authorlink1= Jerrold E. Marsden | last2 = Tromba | first2 = Anthony J. | title = Vector Calculus | url = https://archive.org/details/vectorcalculus0000mars_h5d5 | edition = 3 | publisher = W. H. Freeman | year = 1988 | page = [https://archive.org/details/vectorcalculus0000mars_h5d5/page/18 18] | isbn = 0-7167-1856-1}}</ref>

در ییل، گیبس استاد لی دو فارست نیز بود، کسی که بعدها [[ترایود]] آمپلی‌فایر را اختراع کرد و «پدر رادیو» لقب گرفت.<ref name="Seeger-DeForest">Seeger 1974, p. 18</ref> دو فارست تأثیر گیبس را چنین بیان کرد "کسانی که در پیشرفت الکتریکی نقش داشتند کسانی بودند که [[تابش الکترومغناطیسی]] را دنبال کردند و نوسانات را با استفاده از هوش و قدرت خود دنبال نمودند.<ref name="DeForest"/> یکی دیگر از شاگردان گیبس که تأثیر فراوانی در پیشرفت تکنولوژی داشت، لیند ویلر بود.<ref>{{cite journal|title=Dr. Lynde P. Wheeler|journal=Nature|volume=183|issue=4672|year=1959|pages=1364–1364|issn=0028-0836|doi=10.1038/1831364b0}}</ref>

گیبس هم‌چنین در ریاضیات اقتصادی نیز تأثیر غیرمستقیم داشت. او استاد راهنمای پایان‌نامه [[ایروینگ فیشر]] بود که نخستین پی‌اچ‌دی ییل را در زمینه اقتصاد درسال۱۸۹۱ دریافت کرد. در این اثر که درسال۱۸۹۲ با نام تحقیقات ریاضی در نظریهٔ ارزش و قیمت منتشر شد، فیشر یک قیاس مستقیم بین تعادل گیبسی در سیستم‌های فیزیکی و شیمیایی، و [[نظریه تعادل عمومی]] فروشگاه‌ها را ارائه و از نمادهای برداری گیبس استفاده کرد.<ref name="Fisher"/><ref name="Leontief">{{cite journal | last=Leontief |first= Wassily |authorlink=Wassily Leontief |year=1954 |title=Mathematics in economics |journal=Bulletin of the American Mathematical Society |volume=60 |issue=3 |pages=215–233| url=http://projecteuclid.org/euclid.bams/1183518813 | doi=10.1090/S0002-9904-1954-09791-4}}</ref> ادوین بیدول ویلسون شاگرد گیبس نیز استاد [[پل ساموئلسون]]، اقتصاددان آمریکایی و برنده جایزه نوبل بود<ref name="Samuelson-lecture">{{cite web |url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/economics/laureates/1970/samuelson-lecture.pdf | title=Maximum Principles in Analytical Economics | last = Samuelson | first = Paul A. |year= 1970 |work= Nobel Prize Lecture | publisher= Nobel Foundation}}</ref> در سال ۱۹۴۷، ساموئلسون کتاب [[مبانی تحلیل اقتصادی]] را منتشر کرد که براساس پایان‌نامه دکتری‌اش بود، و در آن از سخن گیبس به عنوان [[نوشته‌ادبی]] استفاده کرد: «ریاضیات یک زبان است.»<ref>{{cite book | last = Samuelson | first = Paul A. | title = The collected scientific papers of Paul A. Samuelson | volume = 5 | publisher = MIT Press | editor = Kate Crowley | year = 1986 | page = 863 | isbn = 978-0-262-19251-4}}</ref>

[[نوربرت وینر]] ریاضی‌دان معروف، از استفاده گیبس از احتمالات در تدوین مکانیک آماری با عنوان "نخستین انقلاب بزرگ قرن بیستم در فیزیک" و تأثیر مهم بر مفهوم [[سایبرنتیک]] او یاد کرد. وینر در مقدمه کتاب [[استفاده انسان‌ها از انسان‌ها]] توضیح می‌دهد که این کتاب را از دیدگاه گیبس در مورد زندگی مدرن بر گرفته‌است، که بیان می‌کند این موضوع از طریق ایجاد تغییرات اساسی در علم و از طریق ایجاد تغییرات غیرمستقیم در نگرش ما به زندگی صورت می‌پذیرد."<ref>{{cite book | last = Wiener | first = Norbert | title =The Human Use of Human Beings: Cybernetics and Society | url = https://archive.org/details/humanuseofhumanb00wien | publisher = Houghton Mifflin| year = 1950 | pages = [https://archive.org/details/humanuseofhumanb00wien/page/10 10]–11}}</ref>

== یادبود ==
[[پرونده:JWGibbs-bronze.jpg|بندانگشتی|لوح یادبود برنزی، که در سال ۱۹۱۲در آزمایشگاه فیزیک سالونه نصب شده بود، و اکنون در ورودی آزمایشگاه جوسایا ویلارد گیبس در دانشگاه ییل قراردارد.]]

هنگامی که فیزیک شیمی‌دان آلمانی [[والتر نرنست]] در سال ۱۹۰۶از ییل بازدید کرد، از این‌که یک یادبود در شأن گیبس برگزار نشده‌است، متعجب گشت. سپس او ۵۰۰ دلاری که برای کنفرانسش دریافت کرده‌بود به دانشگاه پرداخت تا یک مراسم یادبود مناسب برگزار کنند. این مراسم در نهایت در سال ۱۹۱۲ با پرده برداری از لوح برجسته برنزی اثر مجسمه‌ساز [[لی لوری]] که در آزمایشگاه فیزیک سالونه نصب شد، انجام‌شد.<ref name="Seeger-memorial">Seeger 1974, p. 21</ref> در سال ۱۹۱۰، [[انجمن شیمی آمریکا]]، [[جایزه ویلارد گیبس]] ایجاد کرد که به آثار برجسته در شیمی محض یا [[شیمی کاربردی]] اهدا می‌شود.<ref>{{cite web |url=http://chicagoacs.net/Gibbs_history.html |title=The Willard Gibbs Medal Founded by William A. Converse |author= |date= |work= |publisher=American Chemical Society, Chicago Section |accessdate=16 Jun 2012 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20110723041502/http://chicagoacs.net/Gibbs_history.html |archivedate=۲۳ ژوئیه ۲۰۱۱ |dead-url=yes}}</ref> درسال ۱۹۲۳ [[انجمن ریاضی آمریکا]] مقالات جوسایا ویلارد گیبس را وقف کرد، " تا ایده‌ها و جنبه‌های عمومی ریاضیات و کاربردهای آن را نشان‌دهد ".<ref>{{cite web |url=http://www.ams.org/meetings/gibbs-lect.html |title=Josiah Willard Gibbs Lectures |author= |date= |work=Special Lectures |publisher=American Mathematical Society |accessdate=16 Jun 2012}}</ref>

[[پرونده:JWGibbsLabs.jpg|بندانگشتی|ساختمان آزمایشگاهی جوسایا ویلارد گیبس، در [[ماهور دانش]] دانشگاه ییل]]

در سال ۱۹۴۵، دانشگاه ییل، مقام استادی جوسایا ویلارد گیبس را در [[شیمی نظری]] ایجاد کرد که تا سال ۱۹۷۳ توسط [[لارس اونزاگر]] نگه داشته شد. اونزاگر که همچون گیبس بر روی کاربرد ایده‌های جدید ریاضی برای حل مسائل فیزیک شیمی تمرکز کرده بود، در سال ۱۹۶۸ جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد.<ref>{{cite journal|last1=Montroll|first1=Elliott W.|title=Lars Onsager|journal=Physics Today|volume=30|issue=2|year=1977|pages=77–77|issn=0031-9228|doi=10.1063/1.3037438}}</ref> هم‌چنین علاوه بر آزمایشگاه‌های جوسایا ویلارد گیبس و استادیاری جوسایا ویلارد گیبس در ریاضیات، ییل میزبان دو گردهمایی مختص زندگی و آثار گیبس، یکی در سال ۱۹۸۹ و دیگری در صدمین سال درگذشت گیبس درسال ۲۰۰۳ برگزارکرد.<ref>{{cite journal |year=2003 |title=Forum News |journal=History of Physics Newsletter |volume=8 |issue=6 |page=3| url=http://www.aps.org/units/fhp/newsletters/upload/february03.pdf}}</ref> [[دانشگاه راتگرز]] در طی مراسمی که در سال ۲۰۱۴ و توسط برنارد کولمن برگزارشد، مقام استادی ترمومکانیک را به جوسایا ویلارد گیبس اعطا کرد.<ref>{{cite web |url=http://www.mechanics.rutgers.edu/BDC.html |title=Faculty webpage |last=Coleman |first=Bernard D |date= |work= |publisher=Rutgers University, Dept. of Mechanics and Materials Science |accessdate=24 Jan 2014 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20150415022401/http://www.mechanics.rutgers.edu/BDC.html |archivedate=۱۵ آوریل ۲۰۱۵ |dead-url=yes}}</ref>

در سال ۱۹۵۰ گیبس به عنوان تالار مشاهیر بزرگ آمریکایی انتخاب شد.<ref name="HallofFame">{{cite web |url=http://www.medalcollectors.org/Guides/HFGA/HFGA.html |title=The Hall of Fame for Great Americans at New York University |last=Johnson |first=D. Wayne |date= |publisher=Medal Collectors of America |accessdate=16 Jun 2012 |archive-date=15 نوامبر 2014 |archive-url=https://web.archive.org/web/20141115095902/http://www.medalcollectors.org/Guides/HFGA/HFGA.html }}</ref> ادوارد گوگنهایم در سال ۱۹۳۳نماد G را برای انرژی آزاد گیبس در نظر گرفت، و در سال ۱۹۶۶ توسط [[درک تر هال]] مورد استفاده واقع شد.<ref name="ship">{{cite web |url=http://www.history.navy.mil/danfs/s4/san_carlos.htm |title=San Carlos |author= |date= |work=Dictionary of American Naval Fighting Ships |publisher=Naval History and Heritage Command |accessdate=16 Jun 2012 |archive-date=۱۲ ژوئیه ۲۰۱۱ |archive-url=http://webarchive.loc.gov/all/20110712144712/http://www.history.navy.mil/danfs/s4/san_carlos.htm |url-status=dead }}</ref> این نماد امروزه تبدیل به یک نماد بین‌المللی شده، و توسط [[آیوپاک]] تأیید شده‌است.<ref name="IUPAC-G">{{cite journal|title=Gibbs energy (function), G|year=2009|doi=10.1351/goldbook.G02629}}</ref> درسال ۱۹۶۰، ویلیام جیاک نام "gibbs" (به‌طورمختصر gbs) را برای نماد واحد آنتروپی، [[کالری]] / [[کلوین]]<ref name="Giauque-unit">{{cite journal|last1=Giauque|first1=W. F.|last2=Hornung|first2=E. W.|last3=Kunzler|first3=J. E.|last4=Rubin|first4=T. R.|title=The Thermodynamic Properties of Aqueous Sulfuric Acid Solutions and Hydrates from 15 to 300°K.1|journal=Journal of the American Chemical Society|volume=82|issue=1|year=1960|pages=62–70|issn=0002-7863|doi=10.1021/ja01486a014}}</ref> پیشنهاد کرد، اما چندان مورد استفاده قرار نگرفت و نماد [[ژول]] /کلوین نام خاصی را در [[دستگاه بین‌المللی یکاها]] به خود اختصاص نداد.

=== ادبیات ===
در سال ۱۹۰۹، رمان‌نویس و تاریخ‌نگار [[هنری آدامز]] مقاله‌ای را با این عنوان به پایان رسانید «قواعد فازها درتاریخ»، که در آن قاعده فازی گیبس و دیگر جنبه‌های ترمودینامیک در خصوص یک تئوری جامع در مورد تاریخ بشریت را به کار برد. [[ویلیام جیمز]]، هنری بومستد و دیگران از درک ضعیف آدامز از جنبه‌های علمی که او به کار برده بود انتقاد کردند و به انتقاد از برنامه خودسرانه او در استفاده از این مفاهیم به‌عنوان استعاره‌ای برای تکامل فکری جوامع انسانی، پرداختند.<ref name="Mindel-Adams">{{cite journal | doi = 10.2307/2708401 | last = Mindel | first = Joseph | year = 1965 | title = The Uses of Metaphor: Henry Adams and Symbols of Science | journal = Journal of the History of Ideas | volume = 26 | issue = 1 | pages = 89–102 | jstor = 2708401}}</ref> این اثر مدت‌ها منتشر نشد تا اینکه پس از مرگش در کتاب تخریب در دگم دموکرات که توسط برادر جوان‌ترش [[بروکس آدامز]] تألیف و ویرایش شده بود، به چاپ رسید.<ref name="Degradation">{{cite book |title=The Degradation of the Democratic Dogma |last=Adams |first=Henry |authorlink=Henry Adams |editor-last = Adams |editor-first = Brooks |year=1919 |publisher=Macmillan |location=New York |page= |pages= |url=http://archive.org/details/thedegradationof00adamuoft |accessdate=5 May 2012}}</ref>

در سال ۱۹۳۰، شاعر فمینیست، [[موریل روکیسر]] به گیبس علاقه‌مند شد و یک شعر بلند در وصف زندگی و فعالیت‌هایش ("گیبس" چاپ درسال۱۹۳۹) و یک زندگی‌نامه طولانی برای او نوشت. (ویلارد گیبس، 1942)<ref name="Gander-Lives">{{cite book |title=Muriel Rukeyser and Documentary: The Poetics of Connection |url=https://archive.org/details/murielrukeyserdo0000unse |last=Gander |first=Catherine |chapter=The Lives |year=2013 |publisher=Edinburgh University Press |location=Edinburgh |pages=[https://archive.org/details/murielrukeyserdo0000unse/page/73 73]–120 |isbn= 978-0-7486-7053-6}}</ref>

در سال ۱۹۴۶، [[مجله فرچون]] داستانی از «علوم پایه» را به تصویر کشید که در آن [[سطح ترمودینامیک ماکسول]] را بازنمایی کرده که ماکسول براساس طرح پیشنهادی گیبس ایجاد کرده بود. روکیسر این سطح را «مجسمه آب» نامید<ref>Rukeyser 1988, p. 203</ref> مجله «خلقت انتزاعی از یک دانشمند بزرگ آمریکایی را مشاهده کرد که خود را آشنا به نماد اشکال هنری معاصر می‌دانست».<ref name="Fortune">{{cite journal |year=1946 |title=The Great Science Debate |url=https://archive.org/details/sim_fortune_1946-06_33_6/page/117 |journal=[[Fortune (magazine)|Fortune]] |volume=33 |issue=6 |page=117}}</ref> اثر هنری توسط آرتور لیدو نیز، عبارت ریاضی از قاعده فاز مخلوط ناهمگن گیبس را دربرمی‌گرفت، که همچون صفحه [[رادار]]، یک موج [[اسیلوسکوپ]]، سیب [[اسحاق نیوتن]]، و تفسیری جزئی از نمودار یک فاز سه بعدی بود.<ref name="Fortune"/>

رالف گیبس وان نام، خواهرزاده گیبس، که استاد فیزیک شیمی در ییل بود، از بیوگرافی روکیسر به‌دلیل عدم وجود فعالیت‌های علمی در این بیوگرافی ناراحت‌بود. وان نام برگه‌های خانوادگی را نگه‌داشت و پس از انتشار کتاب او در سال ۱۹۴۲، او تلاش کرد تا شاگردان سابق گیبس را تشویق به نوشتن یک بیوگرافی جدید کنند.<ref name="family-papers">{{cite web |url=http://drs.library.yale.edu:8083/HLTransformer/HLTransServlet?stylename=yul.ead2002.xhtml.xsl&pid=beinecke:gibbs&query=&clear-stylesheet-cache=yes&hlon=yes&big=&adv=&filter=&hitPageStart=&sortFields=&view=all |title=Guide to the Gibbs-Van Name Papers |last=Holeman |first=Heather L. |year=1986 |publisher=Yale University Library |accessdate=2013-01-18 }}{{پیوند مرده|date=ژوئن 2021 |bot=InternetArchiveBot }}</ref> طرز نگرش روکیسر به گیبس به شدت توسط شاگرد سابق گیبس، ادوین ویلسون نقد شد.<ref name="Wilson-rev1">{{cite journal | last=Wilson |first=Edwin B. |authorlink=Edwin Bidwell Wilson |year=1944 |title=Willard Gibbs | url=https://archive.org/details/sim_science_1944-05-12_99_2576/page/n12 |journal=Science |volume=99 |issue=2576 |pages=386–389 |doi=10.1126/science.99.2576.386 |jstor=1669456|bibcode = 1944Sci....99..386R}}</ref> با تلاش‌های وان نام و ویلسون سرانجام لیند ویلر، در سال ۱۹۵۱ زندگی‌نامه جدیدی از گیبس را منتشر کردند.<ref name="Wheeler-preface">Wheeler 1998, pp. &nbsp;ix–xiii</ref><ref name="Wilson-rev2">{{Cite journal | last1 = Wilson | first1 = Edwin B. | last2 = | first2 = | year = 1951 | title = Josiah Willard Gibbs | journal = American Scientist | volume = 39 | issue = 2 | pages = 287–289 | publisher = | jstor = 27826371 | doi = | url =https://archive.org/details/sim_american-scientist_1951-04_39_2/page/287| accessdate =}}</ref>

هر دو زندگی‌نامه توسط گیبس و روکیسر، به‌طور برجسته‌ای در مجموعه شعری شمال حقیقی(۱۹۹۷) توسط [[استفانی استریکلند]] در یک‌جا جمع‌آوری و به چاپ رسید.<ref name="Strickland">{{cite book |title=True North |url=https://archive.org/details/truenorth0000stri_a3z3 |last=Strickland |first=Stephanie |authorlink=Stephanie Strickland |year=1997 |publisher=University of Notre Dame Press |location=Notre Dame, IN |isbn= 978-0-268-01899-3}}</ref> دربخش داستان نیز، گیبس در نقش کیت تراورس استاد، در رمان مخالف روز (۲۰۰۶) اثر [[توماس پینچن]] ظاهرشد.<ref name="Pynchon">{{cite book |title=Against the Day |url=https://archive.org/details/againstday00pync |last=Pynchon |first=Thomas |authorlink=Thomas Pynchon |year=2006 |publisher=Penguin |location=New York |isbn= 978-1-59420-120-2}}</ref>

=== تمبر یادبود گیبس(۲۰۰۵) ===
در سال ۲۰۰۵، [[خدمات پستی ایالات متحده آمریکا]] سری [[تمبر]] دانشمندان آمریکایی را که توسط [[ویکتور استبین]] طراحی شده بود منتشر ساخت که گیبس، [[جان فون نویمان]]، [[باربارا مک‌کلینتوک]] و [[ریچارد فاینمن]] را به تصویر می‌کشید. مراسم [[تمبر روز نخست]] برای این سری در ۴می در سالن لوس دانشگاه ییل توسط [[جان ماربورگر]] برگزارشد، که در آن از [[ریچارد لوین]] رئیس دانشگاه ییل و مشاور علمی رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، و از خانواده دانشمندان تقدیرشد که فیزیک‌دان، جان ویلارد گیبس، از عموزادگان دور گیبس نیز مشمول تقدیر به عمل آمد.<ref name="stamp-issue">{{cite news |title=Yale scientist featured in new stamp series |url=http://www.yale.edu/opa/arc-ybc/v33.n29/story3.html |newspaper=Yale Bulletin & Calendar |date=20 May 2005 |volume=33 |number=28 |accessdate=30 Nov 2012 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20141030122112/http://www.yale.edu/opa/arc-ybc/v33.n29/story3.html |archivedate=۳۰ اکتبر ۲۰۱۴ |dead-url=yes}}</ref>

کنث آر. جولز، استاد مهندسی شیمی در [[دانشگاه ایالتی آیووا]] و متخصص در طرح‌های گرافیکی، در طراحی تمبر یادبود گیبس مشاوره و همفکری کرد.<ref name="Jolls-stamp">{{cite news |title=Iowa State Chemical Engineer Drives Issue of New Stamp Honoring Father of Thermodynamics |url=http://www.eng.iastate.edu/coe/feature/jolls.asp |newspaper=College Feature, Iowa State University, College of Engineering |year=2004 |accessdate=17 Nov 2012 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20121030193200/http://www.eng.iastate.edu/coe/feature/jolls.asp |archivedate=۳۰ اکتبر ۲۰۱۲ |dead-url=yes}}</ref><ref name="ISU-stamp">{{cite news |title=ISU professor helps develop postage stamp honoring noted scientist |first= Annette |last= Hacker |url=http://www.public.iastate.edu/~nscentral/news/04/nov/stamp.shtml |newspaper=News Service, Iowa State University |date=11 Nov 2004 |accessdate=17 Nov 2012}}</ref><ref name="chem-eng-stamp">{{cite journal |last1= |first1= |last2= |first2= |year=2005 |title=Postal Service Pays Homage to Josiah Willard Gibbs |journal=Chemical Engineering Progress |volume=101 |issue=7 |page=۵۷}}</ref> تمبر گیبس را به‌عنوان یک ترمودینامیک‌دان نشان می‌دهد و یک نمودار از نسخه چهارم تئوری گرمای ماکسول را به تصویر می‌کشد که سطح ترمودینامیک آب گیبس را مصور می‌سازد.<ref name="ISU-stamp"/><ref name="chem-eng-stamp"/> [[میکروچاپ]] از چهره گیبس بر روی [[یقه]] معادله ریاضی را به تصویر می‌کشد که او برای تغییر انرژی یک ماده از لحاظ آنتروپی و متغیرهای دیگر حالت به کار برده بود.<ref name="Spakovszky-stamp">{{cite journal |last=Spakovszky |first= Zoltan |year=2005 |title=Stamp of Authenticity |journal=ASME Mechanical Engineering |volume=128 |issue=4 |page=7 |url=http://web.mit.edu/16.unified/www/FALL/thermodynamics/figures/MechEng-4-2006-Gibbs.pdf}}</ref>

== جستارهای وابسته ==
* [[پدیده گیبس]]
* [[قانون فازی گیبس]]
* [[انرژی آزاد گیبس]]

== یادکردها ==
{{پانویس|۲}}
* ترجمه از [[:en:Josiah Willard Gibbs|ویکی‌پدیا انگلیسی]]
{{مستند کردن}}
{{برندگان مدال کاپلی ۱۹۰۱–۱۹۵۰}}
{{تالار مشاهیر برای آمریکاییان بزرگ}}

{{ترتیب‌پیش‌فرض:گیبز، جوسایا ویلارد}}
[[رده:استادان دانشگاه ییل]]
[[رده:اعضای خارجی انجمن سلطنتی]]
[[رده:اهالی کنتیکت]]
[[رده:اهالی نیوهیون، کنتیکت]]
[[رده:آنالیز ریاضی‌دانان]]
[[رده:ترمودینامیک‌دانان]]
[[رده:جمهوری‌خواهان اهل کنتیکت]]
[[رده:خاک‌سپاری‌ها در گورستان گرو استریت]]
[[رده:دانشمندان شیمی‌فیزیک اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:دانشمندان فیزیک نظری]]
[[رده:دانش‌آموختگان دانشگاه روپرشت-کارلز هایدلبرگ]]
[[رده:دانش‌آموختگان دانشگاه ییل]]
[[رده:دانش‌آموختگان مدرسه مهندسی و علوم کاربردی ییل]]
[[رده:درگذشتگان ۱۹۰۳ (میلادی)]]
[[رده:دریافت‌کنندگان مدال کاپلی]]
[[رده:دینامیک سیالات‌دانان]]
[[رده:راه‌یافتگان به تالار مشاهیر آمریکاییان بزرگ]]
[[رده:ریاضی‌دانان اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:ریاضی‌دانان سده ۱۹ (میلادی)]]
[[رده:ریاضی‌دانان سده ۱۹ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:ریاضی‌دانان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:زادگان ۱۸۳۹ (میلادی)]]
[[رده:شیمی‌دانان اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:شیمی‌فیزیک‌دانان]]
[[رده:فیزیک‌دانان اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:فیلسوفان علم]]
[[رده:دانش‌آموختگان کالج ییل]]